Όλοι ξέρουμε για τα τρωτά του ελληνικού Ακαδημαϊκού Συστήματος...πολλά τα έδειξαν (εντελώς ακροθιγώς) και οι τηλεκανίβαλοι...
Εγώ απελπίζομαι για αυτά που δε δείχνουν...για τις εσωτερικές κόντρες ... κόντρες μεταξύ καθηγητών, εκπροσώπων (έρμων και απροσώπων που λέει και ο Νιόνιος) ανθρώπων που υποτίθεται πως αποτελούν τους νυν και εν δυνάμει επιστήμονες της χώρας.
Η κατάσταση, ανάλογα με την εκάστοτε διάθεση του καθενός είναι απο αστεία - γελοία έως καταθλιπτική, ενίοτε δε τραγική. Συναδελφικά μαχαιρώματα, εκβιασμοί (έχω πέσει θύμα και μιλάω εκ πείρας), συνεχή προβήματα τόσο σε προσωπικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο που οδηγούν στην πραγματική απαξίωση των ακαδημαϊκών τμημάτων.
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς , ώς νέοι επιστήμονες? Όχι πολλά , αλλά όχι και λίγα ... Να παρακλουθούμε απο κοντά τις εξελίξεις. Να συνδιάζουμε το επιστημονικό μας έργο με τη δραστηριοποίηση μας στους συλλογικους θεσμούς. Να παλέψουμε για να θεραπεύσουμε το σύστημα. Δε μιλάω για ταξικές, μαζικές, πολιτικές , μπλε, πράσινες, κόκκινες ή οποιουδήποτε πολιτικής απόχρωσης αλλαγές. Αυτά τα αφήνω για όσους θέλουν να πλακώνονται στα αμφιθέατρα (έχουν δεν έχουν δίκιο) ...
Απλά να καταλάβουμε πως έχουμε καθήκον και υποχρέωση να προστατεύσουμε, να εδραιώσουμε και να εξελίξουμε ένα υγιές κλίμα στα Πανεπιστήμια. Ένα κλίμα, το οποίο μπορεί να είναι στραβό, αλλά προς Θεού, ασ μην αφήσουμε να το φάει και ο γάιδαρος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου