Συνείδηση και Πράξεις...

Μια βασική απορία...τι πρέπει να είναι σημαντικότερο, το ένστικτο της αυτοσυντήρισης, η συνείδηση ή η συλλογική εύθύνη? Δεν ξέρω...μάλλον δεν έχω ακόμα τόσο γερό στομάχι...(το έδειξε και η γαστροσκόπηση...)

με τον δέοντα...

Το πάπλωμα...χωρίς καυγά

Συνέλευση στο ΠΑ.ΠΕΙ....

Προεδρικές διαβεβαιώσεις ότι όλα θα πάνε καλά...Διευθυντικές φιλοφρονήσεις και χαμόγελα...εορταστικό κλιμα...φιλικές κουβέντες...οι "αλήτες", "κλέφτες", "συκοφάντες" της προηγούμενης συνέλευσης έγιναν "συνάδελφοι" , "φίλοι", οι "βλαχιές", ο "δόλος" έγινε "ενδιαφέρον", "πρόταση", οι "απειλές" έγιναν "συμβουλές" ...

Η ατζέντα προφανής...απολογισμός οικονομικών καταστάσεων....ή για όποιους είναι εξοικειωμένοι με το στοίχημα, "ώρα για να πάμε ταμείο"....φυσικά τα προβλήματα των φοιτητών "στον κουβά" ... όπως πάντα.

Βρε δε γαμιόμαστε λέω εγώ....Άει στο διάολο....

Με τον δέοντα (πάντα)....

Βαρκελώνω – Βαρκελώνεις – Βαρκελώνη…

Άλλο ένα υπέροχο ταξίδι – για επιστημονικούς πάντα σκοπούς – έφτασε στο τέλος του…και τώρα, που περιμένω εδώ και 3 ώρες την ανταπόκριση Ζυρίχη – Αθήνα, αναπολώ τις στιγμές που πέρασα στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας…η οποία έχει πολλές ομοιότητες αλλά και πολλές διαφορές με την πόλη που μας τρέφει και μας σκοτώνει, με την Αθήνα…

Ομοιότητες:

- Οι Ισπανοί ταξιτζήδες κλέβουν ακριβώς όπως και οι Έλληνες …
- Στη La Rambla βλέπεις μαύρους να πουλάνε τα πάντα (εκτός από CD) ...
- Ο κόσμος καπνίζει παντού στους δρόμους …
- Η πόλη είναι τίγκα στους μετανάστες …
- Και οι δύο πόλεις φιλοξένησαν Ολυμπιακούς αγώνες …
- Όπως και ο Πειραιάς, η πόλη είναι λιμάνι …
- Η πόλη είναι γεμάτη μουσεία …
- Η πόλη έχει πολύ ιδιαίτερη αρχιτεκτονική …
- Και οι δυο πόλεις έχουν μετρό …
- Τα μαγαζιά είναι ανοιχτά πολλές ώρες …
- Όλοι κινούνται στους δικούς τους ρυθμούς …

Διαφορές:

- Οι Ισπανοί ταξιτζήδες κλέβουν ακριβώς όπως και οι Έλληνες, αλλά τα ταξί τους είναι καθαρότερα και αυτοί ευγενέστατοι …
- Οι μαύροι στη La Rambla στην πέφτουνε με τη μία (με ενδεχομένως κακό σκοπό) αν σταθείς στο ίδιο σημείο πάνω από 15” …
- Ο κόσμος καπνίζει στους δρόμους, αλλά σέβεται τα απαγορευτικά σε κλειστούς χώρους …
- Οι ζητιάνοι δε ζητάνε λεφτά, ζητάνε τσιγάρα…
- Στους δικούς τους Ολυμπιακούς η πόλη ομόρφυνε πραγματικά … και όχι μόνο για 15 μέρες …
- Το Ολυμπιακό λιμάνι είναι πανέμορφο…πως είναι ο Πειραιάς; Καμία σχέση …!
- Το εμπορικό λιμάνι τους είναι 40 χρόνια μπροστά σε τρόπο σκέψης και σύνδεσης με την τοπική κοινωνία … όπως ακριβώς και ο Ο.Λ.Π. …
- H αρχιτεκτονική δεν περιορίζεται στις περίεργες πολυκατοικίες…
- Το μετρό τους σε πάει παντού αλλά για να αλλάξεις γραμμή περπατάς και περπατάς και περπατάς … επίσης, βρωμάει και ζέχνει …
- Η πόλη πριν τις 9.00 το πρωί είναι πόλη – φάντασμα… όλοι κοιμούνται…
- Τα μουσεία όπως και όλα τα εμπορικά καταστήματα ανοίγουν στις 10.00…αν θέλουν…όσα θέλουν …
- Η πόλη, τουλάχιστον οι βασικές και πιο γνωστές περιοχές της, είναι πεντακάθαρη…(εκτός από το Μετρό) …
- Οι Ισπανοί κατά πάσα πιθανότητα πιστεύουν πως είναι οι πρώτοι και μοναδικοί άνθρωποι που έφτιαξε ο καλός Θεούλης… Γιατί, με την εξαίρεση των υπαλλήλων σε reception ξενοδοχείων (άντε και σε κανένα μουσείο άμα είσαι τυχερός) …
- Οι Ισπανοί δεν μιλάνε αγγλικά …
- Οι Ισπανοί δεν μιλάνε γαλλικά …
- Οι Ισπανοί δεν μιλάνε ιταλικά, σουηδικά, περσικά, προπερσικά, σουαχίλι, ΚΑΤΕΕ, ΣΕΛΕΤΕΕ, κτλ…
- ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΜΟΝΟ ΙΣΠΑΝΙΚΑ!!! ... (αν και μερικοί Καταλανοί δεν μιλάνε ούτε καν Ισπανικά)

Η πόλη όμως είναι υπέροχη, ο κόσμος ευγενικός και γενικά την προτείνω ανεπιφύλακτα!

Με τον δέοντα ...

Αυτός ήταν κόκορας!

Τι να πώ! Αυτή ήταν Συνέλευση!

Δευτέρα πρωί, 11 η ώρα, λέμε να πάμε, οι οιωνοί ήταν καλοί, τα σφάγια εντάξει, ε είπα κι εγώ, πόσο μπορεί να κρατήσει μια συνέλευση πανεπιστημιακών...για το μεταπτυχιακό του τιμημένου ναυτιλιακού...

Ο πρώτος φόβος, ατζέντα (ημερήσια ΄διάταξη) με 13 θέματα...μαμά μου... και φυσικά το πιο φλέγον, τελευταίο....

Όμως όλα έμοιαζαν αλλιώς...11.10 ξεκινήσαμε...με αγάπες και λουλούδια...το ιστορικό δίπολο του τμήματος με αγκαλιές και φιλιά...τόσο αγαπημένοι όλοι που ο αέρας μύριζε προβοκάτσια...πέρασε μια ώρα, πέρασε και δεύτερη και όλα καλά...

Ε, μετά την τρίτη ώρα τα χαλάσαμε...και οι κλασικές βρισιές, οι κλασικές απειλές, οι κλασικοί ηλίθιοι να πετάνε κοτσάνες, όλα έγιναν όπως πριν, πανικός, ομίχλη, στρες, άγχος, βλακείες, άποφάσεις του ποδαριού , στην άκρη του γκρεμού...

Ιδεολογίες, εγωισμοί, μα ο καυγάς είναι πάντα για το παπλωμα...

Εγώ αυτά που έπρεπε να πω τα είπα. Και επίσης, στο πνεύμα της συνέλευσης , είπα και στη γραμματέα πως αν στα πρακτικά αυτά που είπα δεν αναφέρονται, θα της κόψω την καλημέρα. Συγκλονισμένη εκείνη, με δάκρυα στα μάτια, έπεσε στα πόδια και ταπεινά μου είπε.."εντάξει μωρε..."...

Η συνέλευση όμως συνεχιζόταν...το ίδιο πλέον και ο πανίκός. Τα παιδάκια στην απέναντι πολυκατοικία έκλαιγαν τρομαγμένα, οι φοτητές μας γέλαγαν, η πείνα, οι κακουχίες και οι στερήσεις των ηρωικών μελών της συνέλευσης θέριζαν, αλλά εμείς εκεί, τοις κοίνων ρήμασι πειθώμενοι...

μετά απο 6 ώρες μπινελικώματος, η συνέλευση τελείωσε στις 17.15 ... Τουλάχιστον τα συζητήσαμε ολα, αποφασίσαμε για όλα και νομίζω πως λύθηκαν πολλά προβλήματα.
Αντε να δούμε και στα πρακτικά!

Με τον δέοντα ...

Μεταξύ δυο κακών...

Είναι δύσκολο να δουλεύεις με ανθρώπους που δεν έχουν αίσθηση της πραγματικότητας...τοσο δύσκολο που καμιά φορά προτιμώ να δουλεύω με υστερικούς, κακιασμένους, αντισυναδελφικούς αλλά εύστροφους, δημιουργικούς και φιλόδοξους...αλλά κατα τα άλλα μια χαρά περνάμε...

με τον δέοντα...

Ενα μικρό σχόλιο..

Ένα μικρό σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση...δεν παίρνω ναρκωτικά ούτε το έχω χάσει...(δηλαδή το έχω ψιλοχάσει, αλλά έχω ακόμα τον έλεγχο) ... έτσι για να σταματήσουν οι περίεργες σκέψεις :-P

Μικρή νεράϊδα δίχως παραμύθι (;) ...

Μια μικρή νεράιδα, θλιμένη, με τα φτεράκια πίσω απο την πλάτη της, καθισμένη πάνω σε ένα φύλο ... κάτι αποχαιρετά... κάτι κρύβει ... Θα το βρώ ... ή και όχι ...

Ξύπνα λουλούδι του δάσους

Έναν άνθρωπο πρέπει να τον προσέχεις, να τον θαυμάζεις και να τον αγαπάς σαν ένα μικρό τριαντάφυλο...σαν ένα μικρό μπουμπούκι...για να απολάυσεις το άρωμα, τα χρώματα και την ομορφιά του πρέπει πρώτα να το φροντίσεις, να το προσέξεις, μα πιο πολύ να μην προσπαθήσεις να το ανοίξεις πριν να έρθει η ώρα του. Και όταν εκείνη η ώρα έρθει, όταν γεμίζεις χρώματα και αρώματα, να ξέρεις πως ακόμα και τα αγκάθια του είναι κομμάτι της ομορφιάς του...

The sun is shinning!!!

Δουλειά..πολλή δουλειά...πίξιμο...τρέξιμο...άγχος...στρες...ρουτίνα...νεύρα...πίεση...

Αλλά επιτέλους έχω ένα λόγο να χαμογελάω...και δυο γλυκά μάτια να με κάνουν να ξεχνάω όλα τα προηγούμενα!

You cannot discover the ocean unless you lose shight of the shore...

Μπαμπά είναι μακρυά ακόμα τα Χριστούγεννα?

Σήμερα όπως και αλλες φορές στο παρελθόν νιώθω απίστευτα πιεσμένος και αγχωμένος ... πιεσμένος κυρίως απο (και για) τη δουλειά μου, αγχωμένος γιατι έχω πολλά πράγματα στον αέρα ...
Προσπαθώ να σκεφτώ πόσες άλλες φορές ένιωθα έτσι και συνειδητοποιώ ότι είναι άπειρες... όχι οτι αυτή η φορά έχει κάτι το ιδιαίτερο. Ίσα ίσα που ένα απο τα πράγματα που με αγχώνουν είναι ευχάριστο (ή τουλάχιστον μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι ευχάριστο ή βέβαια ακόμα και να με πνίξει αλλά επιλέγω την αισιόδοξη εναλλακτική).
Απλά αισθάνομαι οτι ενώ οι στιγμές περνάνε σαν αέρας , οι μέρες και οι εβδομάδες δεν περνάνε με τίποτα... και όταν τελικά περάσουν, περνάνε τόσο γρήγορα που τα δευτερόλεπτα με γερνάνε... κάτι σαν ανάποδος στρατός...
Όλα τα καλοκαίρια που για διάφορους λόγους τα έβγαζα στο σπίτι παρέα με τη σκιά μου, αυτό που έλεγα ήταν ότι δεν θέλω να φύγω, θέλω να φύγουν όλοι και να με αφήσουν μόνο μου... τώρα απλά θέλω να φύγω (όχι "σαν τις κοπέλες που μ' αγάπησαν για λίγο") , απλά να φύγω κάπου, να ξεκουραστώ και αυτό να κρατήσει πάνω απο 48 ώρες.
Ζητάω πολλά? Μάλλον... άλλωστε ενηλικιώθηκα πριν μια δεκαετία...i should know better...

με τον δέοντα...

Ατάκα για πρωινό...

Ενα μήνα μετά...επανήλθα ... Πέρασα μια Χριστοδουλική περίοδο (διάβαζα και έκανα οτι δεν καταλάβαινα τι συμβαινει γύρω μου) ... εντούτοις είμαι εδώ (δυνομένος και ενατός που έλεγε και ο Σημίτης)...

Πριν αρχίσω να λέω οτιδήποτε, υποκλίνομαι στη λεξιπλαστική ικανότητα του κου Τζανετάκου... είναι 9.30 το πρωί Κυριακής, εκπομπή "Σαβατοκύριακο στη ΝΕΤ"... ρωτάται η γνώμη του για τον Ε. Βενιζέλο (οχι αυτόν με το αεροδρόμιο, τον Ευάγγελο)...

Πως τον χαρακτήρισε ??? ΣΠΟΥΔΑΡΧΙΔΗ !!!!!

Διευκρίνησε όμως οτι ο όρος αναφέρεται σε αυτόν που σπέυδει να διεκδικήσει Θώκους και αρχηγία... Η δημοσιογράφος έπαθε σοκ και του ζήτησε να επαναλάβει ... πράγμα που έκανε...

Εγώ πάλι νομίζω οτι ο φιλτατος λεξιμάγειρος κύριος Τζανετάκος ήθελε να χαρακτηρίσει τον Ευ. Βενιζέλο ως σπουδαίο αρχίδι.... και απλά βρήκε μια εξαιρετική ετυμολογική δικαιολογία!

Με τον Δέοντα,

Γνήσιος Έλληνας ...

Ενα χρόνο τώρα προσπαθώ...

...ξεκινάω...τη μια δεν έχω ιδέες...την άλλη δε βρίσκω υλικό...την άλλη δε μου κάθεται (η έρευνα)...πιο μετά είμαι κουρασμένος...μετά δεν έχω διάθεση...ύστερα κλέινει το Πανεπιστήμιο...τέλος δεν έχω κίνητρα ...

και τώρα...

Έχω ιδέες (περισσότερες απο όσες μου χρειάζονται)...βρήκα υλικό...μου έκατσε (η έρευνα)...ξεκουράστηκα...έχω διάθεση...άνοιξε το Πανεπιστήμιο...έχω τρελό κίνητρο...

και τώρα λοιπόν...

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ...

Ήρθα....τώρα ήρθα...

Ωραία ήτανε...διακοπές, νησί, αραλίκι, καφές, ποτακια, ξενύχτι, κιθάρα by the seaside, επιδρομές στα Everest, γενικό σαχλιαμπούχλιασμα...αλλά αύριο...γραφείο...

Τίποτα δε με εκφράζει καλύτερα απο το σχετικό απόσπασμα του Εμπειρίκου:

"Και οι κλίτορες φώναξαν ... Σιωπή ! ...
κι ο λαός απάντησε ... Σκατά! .."

Αντε και του χρόνου...

Φεύγωωωωω....τώρα φεύγωωωωωω

Οχι δεν το είχα προγραμματίσει έτσι...ούτε τώρα...ούτε για εκεί...ήθελα διακοπές σε ένα νησί ησυχο, ρομαντικο, σε ενα ξενοδοχείο άνετο, με πρωινό, ζεστό νερο και μαλακο στρώμα, κοντα στη θαλασσα, μαζι με την κοπέλα μου...ειχα κλείσει λοιπον στην Αμοργο...

Δεν έκατσε...

Ετσι λοιπον, αύριο, ταξιδεύω μόνος, για ένα τριήμερο στην Κω... το εγγλεζονησι...σε καμπινγκ, να βρω 2 μαντραχαλους τελειωμένους σαν κι εμενα...Θα είναι εκει λοιπον, μικρος Υποψήφιος Διδ., ο αρχοντας του καμακιου και ο βασιλιάς της μουχλας... ε ρε γλέντια!

Αρίμπα, αρίμπα, άντερε, άντερε ....
Γιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιχααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!

Έφυγαν; Ποιοί έφυγαν; και που πήγαν;

Είναι το 60 σερί καλοκαίρι που περνάω κατα 90% στην Αθήνα (ενταξει, το ένα απο αυτά ήμουν στην Αγγλία και το άλλο φύλαγα τα γίδια στη Σαμοθράκη)...

Όπως και να έχει όμως, ποτε δεν έχω ξαναδεί την Αθήνα τόσο γεμάτη τον Αύγουστο...Η πλατεία (μία είναι η πλατεία) είναι τίγκα...(και εμείς δεν παίζουμε στην ευρωλίγκα)...Η παραλιακή έχει κίνηση. Τα super market γεμάτα. Τα μαγαζιά ανοιχτά... Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά ...

Η ο κόσμος δεν έχει λεφτά, η ο αριθμός αυτών που δεν την παλεύουν φέτος έχει αυξηθεί εντυπωσιακά...

Γάμοι και χαρές!!!!

Αναμεσα στα διάφορα που ακούω τον τελευταίο καιρό ήρθε και μια εξαιρετικά ευχάριστη είδηση ... 2 απο τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους μου "ζήτησαν" να τους παντρέψω! Ηταν κάτι που το ήθελα πάρα πολύ, και γνωρίζοντας τα υπόλοιπα παιδιά που ήταν "συνυποψήφιοι κουμπάροι" η τιμή που μου έγινε ήταν ακόμα μεγαλύτερη!
Είμαι πάρα μα πάρα πολύ χαρούμενος και ελπίζω να αρθώ στο ύψος της περίστασης! Άντε και στα δικά (μας, τους, σας - διαλέγει κανείς κατά περίπτωση!)

Τέρμα η δουλειά, καιρός για δουλειά...

Τελευταία μέρα πριν την καλοκαιρινή άδεια ... βέβαια μόλις έμαθα οτι εκτάκτως πρέπει να έρθω στο γραφείο και τη Δευτέρα ... αλλά δεν πειράζει ... Τώρα η δουλειά σταματάει για 15 μέρες και αρχίζει η πραγματική δουλειά ... διαβασμα, γραψιμο και αλλα extreme sports. Δε με χάλασε ...

Του φεγγαριού ...

Τώρα δεν ξέρω αν είναι απο τύχη ή όλα γίνονται για κάποιο σκοπό, σήμερα όμως μετά απο πολύ καιρό, βρήκα ένα απο τα αγαπημένα μου τραγούδια στο internet... είναι κρητικό, σχεδόν "παραδοσιακό" και ίσως απο τα πιο΄ευαίσθητα τραγούδια που άκουσα ποτέ...

οι στοίχοι είναι ενδεικτικοί:

"Δεν το μπορείς του φεγγαριού να βρεις ένα ψεγάδι, γιατί σκορπά την ομορφιά στην πλάση κάθε βράδυ.

Ζηλεύω το του φεγγαριού που πάντα σεργιανίζει, γιατί θωρεί την αγαπώ, τη νύχτα σαν πορίζει.

Σα θα περνάς την πόρτα τση, φεγγάρι μου σταμάτα, χαιρέτα μου τη κι ύστερα συνέχισε τη στράτα.

Ήλιε μου παραγγέλνω σου να γοργοβασιλέψεις, μην το φεγγάρι δεις Αυγή, γιατι θα του ζηλέψεις.

Φεγγάρι μου ουρανόστρατο χαμήλωσε μια στάξη, να φέγγει η γιαγάπη μου, στο σπίτι τση να φτάξει.

Σα θα περνάς τη στράτα τση, φεγγάρι μου θυμίσου ... πόσες βραδιές περάσαμε, αυτή κι εγώ μαζί σου ... "

I rest my case ...

Ο αετός δεν πεθαίνει στον αέρα ... καρφώνεται στη γή.

Χτες δύο άνθρωποι πέθαναν για να σώσουν 2 σπίτια ... Έκλεισαν δύο σπίτια για να σώθουν δύο άλλα ... και τι άλλα ... Δύο εξοχικά ... χτισμένα μες το δάσος ...

Δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν στο καθήκον, γιατι δύο (ή περισσότεροι ηλίθιοι ) σε μια πολεοδομία, στο ΥΠΕΧΩΔΕ ή όπου αλλού, άφησαν δύο άλλους να χτίσουν ... Μέσα στο δάσος ... Δηλαδή πόσο μαλάκες είμαστε ως χώρα ??? Τόσο ... και ενδεχομένως και περισσότερο ...

Συνθήματα για μια νέα Ελλάδα ...

Καλοκαίρι ...

Δεν είναι θέμα μιζέριας ... είναι απλά θέμα εμπειρίας, τουλάχιστον της δικής μου ...

Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν τους χειμώνες τους με την ελπίδα πως το καλοκαίρι θα κάνουν όλα αυτά που θέλουν, θα είναι ευτυχισμένοι, θα κάνουν διακοπές και θα ξεσκάσουν ...

... κι' ύστερα, όταν τελικά έρθει το καλοκαίρι, είναι ευτυχισμένοι που τουλάχιστον θα έρθει ο χειμώνας και τότε θα μπορούν ξανά να ελπίζουν ...

Το μέγεθος...

Πολλά πράγματα δεν μπορούν να μετρηθούν ή να προσδιοριστούν ...

Άλλοι λένε για τη δύναμη του ανθρώποινου νου, την αγάπη της μάνας, τον έρωτα, τη δύναμη της πίστης ... και τόσα άλλα...

Αρχίζω όμως να συνειδητοποιώ οτι ένα είναι εκείνο που είναι ατελείωτο, απροσδιόριστο, άπειρο και αμέτρητο... το μέγεθος της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ ....

Επιστημονική Έρευνα...2...

Συνεχίζω με την παράθεση μερικών ακόμα σχολίων κατά τη διάρκεια της έρευνας...

- Κοίτα να δείς, εγώ δεν πρόκειται να συμπληρώσω τέτοιο πράγμα...αλλά να σου πω...στο Πανεπιστήμιο δουλεύεις? Ε, θα σου στείλω αύριο το γυιό/κόρη/ανηψάκι μου να τον βοηθήσεις που θέλει να βρει δουλειά ... (ε, μα φυσικά, όπως ακριβώς με βοηθάτε κι εσείς...δηλαδή και κερατάς και δαρμένος).

- Στο πεδίο που λέει Αντρας ή Γυναίκα τη συμπληρώνω? ... (έλεγα στην αρχή να το διατυπώσω "αν δεν ήσουν ότι είσαι - τι θα ήθελες να είσαι;" αλλά δε θα ήταν επιστημονικό)

- Τι εννοείτε "χρόνια υπηρεσίας στον οργανισμό"? ... (πόσο καιρό ταλαιπωρείς τον κόσμο)

- Η ηλικία πρέπει να σημειωθεί υποχρεωτικά? ... (ναι, και να επισυνάψετε και μια φωτο με μαγιό)


και ακόμα δεν έχω μπει στην επεξεργασία των ερωτηματολογίων.....

Επιστημονική Έρευνα...

Είσαι νέος (wannabe) επιστήμονας...και προσπαθείς να κάνεις το διδακτορικό σου....(PhD - Permanent head Damage)...αυτό για το οποίο δεν παίρνεις φράγκο ... και πληρώνεις και τα έξοδα απο την τσέπη σου...

Και βγαίνεις για έρευνα πεδίου ... να μοιράσεις ερωτηματολόγια. ... στο πρώτο λιμάνι της χώρας ... εν έτει 2007 ... με ένα ερωτηματολόγιο που έχει στόχο να ανδείξει τις ασυμφωνίες σε επίπεδο αντίληψης μεταξύ εργαζομένων και διοίκησης ... και ακούς σχόλια όπως ...

- Συγχαρητήρια ... (να είστε καλά)
- Καλή επιτυχία ... (να είστε καλά κι εσείς)
- Συγχαρητήρια αλλά εγώ δε θα το συμπληρώσω ... (ευχαριστούμε μας υποχρεώσατε)
- Τι , πάλι έρευνα, εγώ συμπλήρωσα ένα και πρόπερσυ .... (ναι, σιγα μη σου πέσει και ο κώλος)
- ότι πει ο πρόεδρος (του σωματείου) ... (το μεγαλείο της ελεύθερης βούλησης)
- Πολλές ερωτήσεις κάνετε ... (ναι, είμαστε πραγματικά πάρα πολύ περίεργοι)
- Είστε εγκάθετοι ... (και είμαστε περήφανοι για αυτό)
- Ξέρουμε ποιος σας πληρώνει ... (η μάνα μου και ο πατέρας μου, αλλα μην το κάνουμε μελό)
- Σας πληρώνει ο Υπουργός ... (κι εγώ που πίστευα ως τώρα στον Άη Βασίλη)
- Σας πληρώνει η διοίκηση ... (ναι....και η Οργάνωση....)
- Σας θυμόμαστε εσάς ... (κι εμείς θα σας στείλουμε κάρτα τα Χριστούγεννα)

Και μετά λέμε γιατί δεν πάει τίποτα μπροστά... κι έχει κι άλλα ωραία η ιστορία...αύριο όμως...

με τον δέοντα ...

Οι περιπέτειες ενός μικρού υποψηφίου διδάκτορα..(1)

Όλοι ξέρουμε για τα τρωτά του ελληνικού Ακαδημαϊκού Συστήματος...πολλά τα έδειξαν (εντελώς ακροθιγώς) και οι τηλεκανίβαλοι...

Εγώ απελπίζομαι για αυτά που δε δείχνουν...για τις εσωτερικές κόντρες ... κόντρες μεταξύ καθηγητών, εκπροσώπων (έρμων και απροσώπων που λέει και ο Νιόνιος) ανθρώπων που υποτίθεται πως αποτελούν τους νυν και εν δυνάμει επιστήμονες της χώρας.

Η κατάσταση, ανάλογα με την εκάστοτε διάθεση του καθενός είναι απο αστεία - γελοία έως καταθλιπτική, ενίοτε δε τραγική. Συναδελφικά μαχαιρώματα, εκβιασμοί (έχω πέσει θύμα και μιλάω εκ πείρας), συνεχή προβήματα τόσο σε προσωπικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο που οδηγούν στην πραγματική απαξίωση των ακαδημαϊκών τμημάτων.

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς , ώς νέοι επιστήμονες? Όχι πολλά , αλλά όχι και λίγα ... Να παρακλουθούμε απο κοντά τις εξελίξεις. Να συνδιάζουμε το επιστημονικό μας έργο με τη δραστηριοποίηση μας στους συλλογικους θεσμούς. Να παλέψουμε για να θεραπεύσουμε το σύστημα. Δε μιλάω για ταξικές, μαζικές, πολιτικές , μπλε, πράσινες, κόκκινες ή οποιουδήποτε πολιτικής απόχρωσης αλλαγές. Αυτά τα αφήνω για όσους θέλουν να πλακώνονται στα αμφιθέατρα (έχουν δεν έχουν δίκιο) ...

Απλά να καταλάβουμε πως έχουμε καθήκον και υποχρέωση να προστατεύσουμε, να εδραιώσουμε και να εξελίξουμε ένα υγιές κλίμα στα Πανεπιστήμια. Ένα κλίμα, το οποίο μπορεί να είναι στραβό, αλλά προς Θεού, ασ μην αφήσουμε να το φάει και ο γάιδαρος!

Οι μέρες της εβδομάδας... a new typology ...

Πέμπτη ... όμορφη μέρα...

Θυμάστε που έλεγαν κάποτε για τις Τσαγκαρο-Δευτέρες, τις Ηρωικές Τετάρτες (που γυρίζει η εβδομάδα και μυρίζει σου-κου) τις Πέφτες (που είναι ξεχωριστες ως παραμονές Παρασκευής) και τις υπέροχες Παρασκευές (που σου δίνουν την απατηλή ψευδαίσθηση οτι στο επερχόμενο σου κου θα κάνεις ότι δεν έκανες την υπόλυπη εβδομάδα)?

Εγώ γιατι νομίζω ότι όλα έχουν ανατραπεί?

Τι Δευτέρα - τι Τρίτη ... πανικός παντού, απογοήτευση που το σαβ/κο πέρασε τόσο γρήγορα και η στοίβα με τις υποχρεώσεις στη δουλειά απλά αυξάνεται...

Τετάρτη ... ο πανικός συνεχίζεται, η στίβα συνεχίζει να αυξάνεται κι αν ξεκλεψεις κα φύγεις με μόνο 2 ώρες καθυστέρηση απο τη δουλειά, όλα είναι κλειστά...

Πέμπτη...τι να πεις για την Πέμπτη... τα μαγαζιά είναι ανοιχτά, εγώ σχολάω όμως μετά το κλείσιμο...και αυτή η καταραμένη λαϊκή στον Προφήτη Ηλία....(εντάξει, δε λέω, αυτό είναι λίγο προσωπικό, αλλά όσοι έχουν περάσει κάποια χρόνια γύρω απο το ΠΑ.ΠΕΙ θα με νιώσουν)

Παρασκευή ...η ποιά? Η Παρασκευή... ναι καλά... η μέρα που συνειδητοποιείς ότι θα ήθελες να δουλεύεις και το σ/κ γιατι δεν προλαβαίνεις τίποτα πια ... η μέρα που κανονίζεις κάτι χαλαρό για το βράδυ και αν σου προκύψει πολύ χαλαρό κοιμάσαι εαν πάλι δεν είναι πολύ χαλαρό νευριάζεις...και κοιμάσαι..

Σάββατο...αλήθεια, γιατί δεν γινόμαστε όλοι ορθόδοξοι εβραίοι (no offense) ... θα ήταν και αυτο μια κάποια λύσις... Super market, πληρωμές (δόξα στα απανταχού ΑΤΜ), επισκέψεις στους γονείς, μπάνιο (στη θάλασσα...) που δεν ευχαριστιέσαι, καφές (σχεδόν απο υποχρέωση) με αυτούς που έχεις χάσει, διάβασμα (για εμένα) και υποχρεωτική έξοδος το βράδυ, γιατί "σάββατο είναι, μέσα θα κάτσουμε?" ...

Κυριακή.... η μέρα του Κυρίου ... ξύπνημα αργά (εάν δεν υπάρχουν βαφτήσια, κηδείες, νευρικά καλόπαιδα) επανάληψη (πλην super market) του σαββάτου, διάβασμα, ξενέρωμα με την επερχόμενη Δευτέρα...

και μετά Δευτέρα, Τρίτη κτλ ...

Μπορεί και να είμαι απλά ανάποδος... αυτή όμως τίνει να γίνει η καθημερινότητα μου ...

Με τον δέοντα ...

Απο κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς...

Κάθε αρχή και δύσκολή...έτσι μετά απο ενα μήνα ύπαρξης του blog, αποφάσισα να γράψω κι εγώ κάτι...έτσι για να σπάσει το ρόδι...

Δευτέρα, Ιούλιος, καινούρια μέρα και καινούρια εβδομάδα...μερικά πράγματα όμως δεν αλλάζουν ποτέ...όπως οι νέες αγάπες που φέρνουν τη γοητεία του νέου και την ανασφάλεια του αγνώστου, αλλά και οι παλιές αγάπες (που περιμένουν τη σειρά τους να πάνε στον παράδεισο)...και η βλακεία μερικών ανθρώπων

Άλλα πάλι όμως αλλάζουν συνέχεια και με μπερδεύουν...

Τι να πεις? Τίποτα...σκόρπιες λέξεις μπας και πετύχουμε τίποτα...