Ωρες ώρες αναρωτιέμαι πως κάποιοι άνθρωποι αλλάζουν τόσο πολλοί με τον καιρό...
Κλασικό παράδειγμα...ο Νταλάρας..... έχω μεγαλώσει με τα τραγούδια αυτού του ανθρώπου, έχω τα περισσότερα απο τα CD - δίσκους του, έχω πάει σε συναυλίες, τα έχω σκάσει χοντρά στις παραστάσεις του...αλλά ο άνθρωπος δεν την παλέυει καθόλου πια...
Τον άκουγα προ΄χτές στο ραδιόφωνο , σε συνέντευξη - προώθηση του νέου δίσκου του , αυτού με τις "ουσίες" ....
Αρχίζει να λέει ότι σήμερα δεν έχουμε καλό τραγούδι, γιατί οι συνθέτες πλέον δε γράφουν τραγούδια για τους τραγουδιστές αλλά για τους εαυτούς τους, τραγουδάνε δηλαδή οι ίδιοι τα τραγούδια τους, ενώ μπορεί να μην έχουν καλή φωνή, αρα εκεί οφείλεται η "κατάντια" του ελληνικού τραγουδιού. Δηλαδή εχουμε συνθέτες αλλά δεν δίνουν τραγούδια στους υπέροχους τραγουδιστες που υπάρχουν (άραγε έχει ακούσει τι μπαρούφες έχουν μέσα τα 3 τελευταία CD του?). Δηλαδή δε φταίμε εμείς οι τραγουδιστές, φταίνε οι συνθέτες - τραγουδοποιοί...
10 δευτερόλεπτα μετά η κουβέντα είχε γυρίσει στο ότι δε φταίνε οι συνθέτες, δε φταίνει οι τραγουδοποιοί, αλλά φταίνε οι τραγουδιστέςπου καταφεύγουν στις τηλεοράσεις και στα τηλεπαιχνίδια που βγάζουν τα τσόκαρα και τις μπάρμπι να κάνουν καριέρα. Για να δουλέψουν τα κέντρα και να βγάλουν λεφτά οι ενδιάμεσοι...
Πέρα απο το λογικό του τελευταίου επιχειρήματος, έιναι εντυπωσιακή η κωλοτούμπα. Φταίνε αυτοί που δε φταίνε αλλά που φταίνε, φταίνε τέλος πάντων όλοι εκτός απο εμένα, γιατί κι εγώ τα ίδια κάνω, αλλά κάνω ποιότητα, είμαι ο Νταλάρας και είμαι κεφάλαιο...
Ααααααχ.....το πουκάμισο το θαλασσί, δεν το ξαναφόρεσες εσύ...
Με τον Δέοντα...
