Μετά από 4 σχεδόν χρόνια στο Διδακτορικό και 5 συνολικά δουλειάς μέσα στο ΠΑ.ΠΕΙ. έχω κατά καιρούς ακούσει τα κέρατα μου, έχω ξαναξεκινησει το κάπνισμα, έχω καταστρέψει το στομάχι μου και με έχουν ξαναπιάσει οι ημικρανίες μου ...με εχουν εκβιάσει, απειλήσει, στεναχωρήσει, εκνευρισει ... μου έχουν σπάσει τα νεύρα ... αλλά ακόμα αντέχω ...
Τον τελευταίο καιρό όμως ακούω καλά λόγια ... από πολύ κόσμο... και δεν μπορώ να πω ότι δεν χαίρομαι για αυτό ...και ότι δεν εκτιμώ αυτά που μου λένε, γιατί, πες με ματαιόδοξο, αλλά πιστεύω πως αυτά τα λόγια που έρχονται τώρα, όχι μόνο τα αξίζω αλλά έπρεπε να έχουν έρθει και νωρίτερα ... Και ξέρω πως πρέπει να προσπαθήσω ακόμα περισσότερο ώστε να κάνω αυτό το καλό κλίμα να προχωρήσει περισσότερο και τα λόγια να γίνουν πράξεις ...
Απλά, ίσως γιατί είμαι γκρινιάρης, ίσως γιατί έχω μάθει πια να πηγαίνω τοίχο - τοίχο, όταν ακούω καλά λόγια , έτσι λιγουλάκι, ανησυχώ ...
Αλλά τι έχω να χασω;
Βούρ στον πατσά λοιπόν!!!!
Με τον Δέοντα,
