Ακουσα καλά λόγια .... να ανησυχώ;

Μετά από 4 σχεδόν χρόνια στο Διδακτορικό και 5 συνολικά δουλειάς μέσα στο ΠΑ.ΠΕΙ. έχω κατά καιρούς ακούσει τα κέρατα μου, έχω ξαναξεκινησει το κάπνισμα, έχω καταστρέψει το στομάχι μου και με έχουν ξαναπιάσει οι ημικρανίες μου ...με εχουν εκβιάσει, απειλήσει, στεναχωρήσει, εκνευρισει ... μου έχουν σπάσει τα νεύρα ... αλλά ακόμα αντέχω ...

Τον τελευταίο καιρό όμως ακούω καλά λόγια ... από πολύ κόσμο... και δεν μπορώ να πω ότι δεν χαίρομαι για αυτό ...και ότι δεν εκτιμώ αυτά που μου λένε, γιατί, πες με ματαιόδοξο, αλλά πιστεύω πως αυτά τα λόγια που έρχονται τώρα, όχι μόνο τα αξίζω αλλά έπρεπε να έχουν έρθει και νωρίτερα ... Και ξέρω πως πρέπει να προσπαθήσω ακόμα περισσότερο ώστε να κάνω αυτό το καλό κλίμα να προχωρήσει περισσότερο και τα λόγια να γίνουν πράξεις ...

Απλά, ίσως γιατί είμαι γκρινιάρης, ίσως γιατί έχω μάθει πια να πηγαίνω τοίχο - τοίχο, όταν ακούω καλά λόγια , έτσι λιγουλάκι, ανησυχώ ...

Αλλά τι έχω να χασω;

Βούρ στον πατσά λοιπόν!!!!

Με τον Δέοντα,

Good faith...

Οκ, ξερω πως όλοι τρέχουμε ... ξέρω πως τα πράγματα είναι δύσκολα ... ξέρω πως πια φοβόμαστε ο ένας τον άλλο ... πως πρέπει να πηγαίνεις τοίχο τοίχο μη σε πετύχει κανείς ... ή μη σε πάρει καμιά ξώφαλτση ... και πως πρέπει συνεχώς να αποδεικνύεις στον κάθε (μαλάκα;) ότι επειδή σου αρέσουν τα φυστίκια δεν παει να πει πως είσαι ελέφαντας... και πως όταν μεσα στον όλο πανικό επικρατούν μερικές πολύτιμες στιγμές γαλήνης, ανησυχείς ακόμα περισσότερο γιατί νομίζεις πως κάτι σου έχει διαφύγει ...

Απλά αυτήν την τραγική και απόλυτη απουσία καλής πίστης δεν την αντέχω ρε γαμώτο ...

Θελω να τα πάρω τα βουνά, αλλα είμαι παιδί της πόλης ...

Σκατά ...

Με τον Δέοντα,

το μη χείρον, βέλτιστον...

Προσπαθώ να καταλάβω ποιος είναι πιο επικίνδυνος ... κάποιος που είναι διπρόσωπος, κωλογλύφτης, άνθρωπος που σε πουλάει και σε αγοράζει ανάλογα με το πως φυσάει ο άνεμος... ή κάποιος που φανατικά πιστεύει σε κάτι και προσπαθεί να το επιβάλλει με την πεποίθηση της αυθεντίας και τη φλόγα του ζηλωτή;

Όσο και αν υφίσταται το αιώνιο ηθικό ζήτημα της ειλικρίνειας και της ψευτιάς, όσο κι αν η διπροσωπία και ο καιροσκοπισμός είναι άσχημες καταστάσεις, τείνω να επιλέξω να αντιμάχομαι αυτά ... Βαρέθηκα να περιτριγυρίζομαι από αγνούς, ειλικρινείς, καλοπροαίρετους Ταλιμπάν ...

Άει στο διάολο πια...

Με τον δέοντα..