Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Γένοβα … η πόλη που έδιωξε τον Κολόμβο …

Μέσα από την ελληνική ιστορία (τουλάχιστον αυτή που μας μαθαίνουν) η Γένοβα είναι γνωστή ως ναυτική δύναμη αντίπαλη της Βενετίας … δεν ξέρουμε και πολλά για το τι έκανε τελικά αυτή η πόλη, μαθαίνουμε όμως ότι έκανε πάντα τα αντίθετα από την Βενετία, για την οποία τα ξέρουμε όλα.

Οι Γενοβέζοι βοήθησαν τους σταυροφόρους να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη, απαιτούσαν και έπαιρναν τρελά προνόμια από τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες, κάπου μετά εάλω η Πόλις και τους χάσαμε κι αυτούς από την ιστορία (μας)… και μετά ναι, κάτι υπάρχει ακόμα …

Η Γένοβα είναι κυρίως γνωστή ως η πατρίδα του Χριστόφορου Κολόμβου … ο οποίος έγινε γνωστός γιατί ανακάλυψε την Αμερική (άσχετο αν πίστευε πως ήταν στις Ινδίες), με χρηματοδότηση από την Ισπανική Αυλή … ή μόνη σημαντική σχέση του με τη Γένοβα είναι ίσως ότι του άρεσε το pesto ...αλλά του έχουν φτιάξει και άγαλμα στο σταθμό των τρένων, λες και έκανε κάτι για τον τόπο του…ή ο τόπος του για εκείνον…

Από τότε έως και σήμερα, η Γένοβα είναι ένα μεγάλο και σπουδαίο λιμάνι. Σαν πόλη όμως είναι τουλάχιστον απαίσια. Κακοχτισμένη, με κάτι ελάχιστα στενάκια, που περνάς και σε στενεύουν στις μασχάλες, ανηφόρες, κατηφόρες, στροφές, ρυμοτομία τούρκικης συνοικίας, σκέτος λαβύρινθος, τριγυρνάς και νομίζεις ότι θα βρεις ή θα σε βρει κάπου ο μινώταυρος. Βρωμιά και δυσωδία παντού, ο κόσμος πρέπει να έχει για χόμπι το να κατουράει στις γωνιές, σαν να είσαι στην Τρούμπα της δεκαετίας του ’50 ή ακόμα χειρότερα, στην Ιταλία των χρόνων μετά τον πόλεμο. Κάποια από τα παλάτσο είναι υπό ανακατασκευή (εδώ και χρόνια, σαν τα έργα στην Ακρόπολη) όλα τα υπόλοιπα όμως φαίνονται να μην έχουν υποστεί καμιά αλλαγή τα τελευταία 60 χρόνια.

Η πόλη φαίνεται πως κάποτε ήταν πλούσια… παλιά όμως … σήμερα μάλλον όχι. Τα πάντα είναι πανάκριβα, κάτι σαν Ελλάδα, αλλά εδώ νομίζω πως η ποιότητα είναι ακόμα χειρότερη. Τα γενοβέζικα ξενοδοχεία φαίνονται να έχουν ένα εντελώς ιδιαίτερο σύστημα για τα αστέρια που κοτσάρουν δίπλα στο όνομα τους. Από όσο καταλαβαίνω, κάθε ξενοδοχείο έχει ένα αστέρι επειδή απλά υπάρχει και δεν έχει πέσει ακόμα μετά τους τελευταίους σεισμούς στην Ταιβάν. Το δεύτερο αστέρι σημαίνει ότι έχει και δωμάτια και μάλιστα δωμάτια στα οποία χωράει ένα ράντζο στο οποίο οποιοσδήποτε είναι κάτω από 1,70 και 50 κιλά μπορεί να αισθανθεί άρχοντας. Το τρίτο αστέρι έρχεται στην περίπτωση που έστω και ένα μέλος του προσωπικού ξέρει ότι υπάρχει μια γλώσσα που τη μιλάνε κάπου στη βόρεια Ευρώπη, στην Αμερική και στον υπόλοιπο κόσμο, και λέγεται αγγλικά. Δε λέμε να ξέρει να μιλάει αγγλικά, λέμε να ξέρει έστω ότι υπάρχουν αγγλικά … Ε, άμα μιλάνε και αγγλικά το ξενοδοχείο είναι κατευθείαν λουξ …

Το χειρότερο όμως είναι πως όταν είσαι στο δρόμο έχεις μια αίσθηση ανασφάλειας, παρόλο που ο κόσμος (οι Ιταλοί δηλαδή) είναι γενικά αρκετά ευγενικός, εκτός αν πέσεις στο δρόμο κανενός μαστουρωμένου, μεθυσμένου (μέρα μεσημέρι) που την πέφτει στους περαστικούς. Η via Balbi, ο δρόμος του Πανεπιστημίου μοιάζει με τη Σόλωνος σε περίοδο φοιτητικών εκλογών … Οι περισσότεροι πιτσιρικάδες είναι ντυμένοι σε στυλ ΠΚΣ, με ολίγη από αλαζονεία ΠΑΣΠ σε συνδυασμό με σύγχυση ΔΑΠ και ευγένεια ΕΑΑΚ.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, μια αίσθηση αντίδρασης είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Ίσως γι’ αυτό και τα επεισόδια τότε με τη G8 (αν και εκείνα μάλλον θα έπρεπε να γίνουν μπας και καταλάβουμε που ζούμε), νομίζεις πως όλοι εδώ είναι μέσα στον τσαμπουκά, και κυρίως οι ξένοι μετανάστες … σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που οι ξένοι φαίνονται περισσότερο ενσωματωμένοι στο κοινωνικό σύνολο, εδώ τα πράγματα μοιάζουν διαφορετικά….το μάτι γυαλίζει επικίνδυνα … ίσως πάλι να έχω απλά πολύ καιρό να κατέβω στο «ιστορικό κέντρο» της Αθήνας, να δω τους Πακιστανούς/Αφγανούς να κυνηγάνε Κινέζους, Αφρικανούς και τούμπαλιν.

Με τον δέοντα

Δεν υπάρχουν σχόλια: