Μια (γαλάζια) φορά και ένα (νεοφιλελεύθερο) καιρό, η μικρή Συμβασιοσκουφίτσα αποφάσισε πως δεν άντεχε άλλο να εργάζεται με τέτοιο τρόπο στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ... Δεν ήταν αυτό το όνειρό της, άλλο ήθελε να γίνει, αλλά το δημόσιο ήταν πάντα δημόσιο, άλλωστε εκεί ήταν ανθυποτμηματάρχης Γ ' η γιαγιά της, και έτσι τουλάχιστον , ίσως και στο τέλος να τη μονιμοποιούσαν ... Έτσι μια μέρα ντύθηκε, στολίστηκε, πήρε το καλαθάκι με τις συμβάσεις της και ξεκίνησε να πάει να βρει τη γιαγιά της, που είχε το γραφείο της βαθιά μέσα στην πόλη ...
Καθώς χαρούμενη προσπαθούσε να αποφύγει τα μηχανάκια, τα αυτοκίνητα που πέρναγαν με κόκκινο, τα σκατά των σκύλων στο δρόμο και μια ληστεία στην τράπεζα, δεν κατάλαβε πως λίγο πιο πίσω της, καραδοκούσε ο κακός Αλογοσκουφολύκος...Ο κακός Αλογοσκουφολύκος τα είχε καταλάβει όλα….τους ήξερε καλά τους τύπους σαν την Συμβασιοσκουφίτσα...ευκολόπιστοι, δουλευταράδες για ένα κομμάτι ψωμί, ή ακόμα καλύτερα (δηλ. φτηνότερα) για μια μόνο υπόσχεση. Το πρόβλημα ήταν η γιαγιά ... Εντάξει, ανθυποτμηματάρχης Γ' ήταν μόνο, αλλά και ο Ζαχόπουλος κάπως έτσι δεν την πάτησε;
Έτρεξε λοιπόν με την υπηρεσιακή του Mercedes (το υβριδικό Lexus είχε μικρό χώρο αποσκευών), έφτασε στο γραφείο της γιαγιάς, την έφαγε, έβαλε το ταγεράκι της, τη στέκα και τα γυαλάκια της, βολεύτηκε στο γραφείο της και παρήγγειλε και ένα διπλό εσπρέσο, ντόπιο, μακιάτο (γιατί ήταν και μερακλής) ...
Η Συμβασιοσκουφίτσα στο μεταξύ, αφού κατάφερε με τα χίλια ζόρια να περάσει από το φύλακα στην πόρτα της υπηρεσίας, εξηγώντας του ότι και αυτή είναι συμβασιούχος όπως αυτός, και πως θα πει στη γιαγιά να τον βολέψει κι εκείνον, έφτασε στο γραφείο της γιαγιάς και χτύπησε την πόρτα...
- Ναιαιαιαιαιαιαιαι....έκανε ο Αλογοσκουφολύκος μιμούμενος τη φωνή της γιαγιάς...
- Εγώ είμαι γιαγιάκα, έκανε η Συμβασιοσκουφίτσα, ήρθα να δούμε εκείνο το θέμα με τις συμβάσεις μου ...
- Έλα πιο κοντά κοριτσάκι μου, γιατί μεγάλωσα και δε σε βλέπω καλά, έκανε ο Αλογοσκουφολύκος, τρίβοντας τα χέρια του... Η Συμβασιοσκουφίτσα ένιωσε πως κάτι δεν πάει καλά ... μα κράτησε σφιχτά το καλαθάκι με τις συμβάσεις και το εκκαθαριστικό της και πλησίασε λίγο τη γιαγιά ...
- Γιαγιάκα, να σε ρωτήσω μερικά πράγματα, έκανε δειλά ...
- Ότι θες κοριτσάκι μου, έκανε ο λύκος τρίζοντας τα δόντια ...
- Γιαγιάκα, γιατί ενώ η κυβέρνηση (πριν γίνει κυβέρνηση) είχε πει ότι δεν θα συνεχίσει το καθεστώς ομηρίας, από το 2004 προσέλαβε 300.000 συμβασιούχους;
- Γιατί κοριτσάκι μου, έπρεπε να βγάλει την υποχρέωση σε όλα τα γαλάζια παιδιά που την ψήφησαν...
- Και γιατί τότε από τις εκλογές του 2007 , πήρε άλλες 300.000 συμβασιούχους;
- Γιατί κοριτσάκι μου, έτσι όπως πάμε, σε κανένα χρόνο θα ξανάχουμε εκλογές ... πως να το ρισκάρεις;
- Και γιατί γιαγιάκα μου δεν τους προσλαμβάνουν κανονικά, να μην αγχώνονται κιόλας; Να παίρνουν και αυτοί κανονικά λεφτά, να εργάζονται κανονικά ωράρια, να έχουν άδειες, επιδόματα, να μπορούν να κάνουν οικογένεια, προγραμματισμό, ξέρεις όλα αυτά τα παλιά, που μπορούσε να κάνει ο μπαμπάς και η μαμά;
- Πρώτα από όλα μη μου θυμίζεις τους γονείς σου... έκανε ο Αλογοσκουφολύκος. Σκατοσοσιαλιστές του κερατά...ξέπλυναν στο Πολυτεχνείο όλα τα μελλοντικά τους αμαρτήματα και τώρα βλέπεις τι τραβάς... Αυτούς βέβαια πρόλαβαν και τους βόλεψαν οι προηγούμενοι...Καταραμένη μονιμότητα...… Και δε μου λες, συνέχισε, την οικογένεια τι τη θες; Δεν έγινε το συμβόλαιο συγκατοίκησης; έτσι γίνεσαι και πιο ευέλικτη, μπορείς να δουλεύεις σε 7 δουλειές, να αλλάζεις 70 συντρόφους, να μαζεύεις 700 ευρώ το μήνα, και να τα σκας κατευθείαν στις Τράπεζες... Που είναι και το καμάρι της Εθνικής μας Οικονομίας ...
- Δεν είναι μόνο οι τράπεζες καλέ γιαγιά...πετάχτηκε η Συμβασιοσκουφίτσα. Είναι και το ΤΕΒΕ, είναι και το ΦΠΑ, είναι και το ότι δεν πληρώνομαι ποτέ στην ώρα μου, είναι και ότι οι μόνιμοι μου φέρονται σα σκουπίδι, είναι σαν να είμαι μια θητεία νέος, και να μην απολύομαι ποτέ ...
- Μα πως να απολυθείς χρυσό μου, αφού δε σε προσέλαβαν...
- Σωστά...αφού δουλεύω στο δημόσιο αλλά δηλώνω ελεύθερος επαγγελματίας...
- Αμέ! και έτσι τρέφεις το ΤΕΒΕ, αυξάνεις τα στατιστικά της νεανικής επιχειρηματικότητας και μειώνεις την ανεργία...
- Ναι, αλλά να σου πω γιαγιά...Γιατί η κυβέρνηση θέλει να βάλει καινούριο χαράτσι στους ελεύθερους επαγγελματίες, άρα και εμάς...
- Γιατί κοριτσάκι μου, που να βρίσκουν τώρα αυτούς που παραδοσιακά φοροδιαφεύγουν...ξέρεις τι στοιχίζει να στήνεις ελεγκτικούς μηχανισμούς, μετά κάποιον να ελέγχει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που τα παίρνουν, και στο τέλος να χαλάς και τις καρδιές σου με τους καλύτερους χορηγούς σου; Ενώ εσύ είσαι εδώ ...
- Ναι αλλά εγώ τι φταίω , έκανε με παράπονο η Συμβασιοσκουφίτσα ... εγώ πάντα πληρώνω τους φόρους μου και μάλιστα προκαταβολικά... και με την περίπτωση μου τι θα γίνει ;
- Ε πως δε φταις... κάτι θα έκανες κι εσύ, είπε ο Αλογοσκουφολύκος, που οι ερωταποκρίσεις τον εκνεύριζαν και του άνοιγαν και την όρεξη. Αλλά έτσι όπως είχε η κατάσταση ίσως και να έρχονταν σύντομα κι εκλογές... Για έλα πιο κοντά να δω τις συμβάσεις σου....
- Τις έχω εδώ όλες γιαγιάκα μου, είναι 32 συμβάσεις για 32 τρίμηνα στην ίδια θέση ... από 4 σελίδες η κάθε μια, σε 3 επικυρωμένα φωτοαντίγραφα, μαζί με όλα τα πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες, φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα, πιστοποιητικά δημοτολογίου, βιογραφικό, συστατικές επιστολές, όλα μαζί γεμίζουν το καλαθάκι μου...
- Πωπω, πολλά χαρτιά ρε κοριτσάκι μου ...
- Το ξέρω, μου το είπαν και στην εφημερίδα, και στο κανάλι που θα μιλήσω αύριο για τα προβλήματα μου ...
- Θα μιλήσεις, τι εννοείς θα μιλήσεις;
- Θα πω αυτά που σου είπα, κι έχω κι ένα DVD, αλλά γιαγιάκα, γιατί έχεις γουρλώσει τα μάτια σου;
- Για να σε βλέπω καλύτερα ... και δε μου λες, τους έχεις πει τίποτα ακόμα;
- Όχι αύριο θα τους τα πω, αλλά γιαγιάκα, γιατί έχεις τόσο μεγάλα αυτιά;
- Για να σε ακούω καλύτερα ... και δε μου λες, το DVD το έχει δει κανείς ; είπε ο Αλογοσκουφολύκος βράζοντας από οργή, λύσσα και πείνα ενώ κρατιόταν με το ζόρι να μην της ορμήσει...
- Όχι κι αυτό αύριο θα το δείξω, αλλά γιαγιάκα, γιατί έχεις μια κιθάρα πίσω από το γραφείο σου και τη φωτογραφία των παιδιών του Πρωθυπουργού για Screen Saver στον υπολογιστή σου; έκανε η Συμβασιοσκουφίτσα, καταλαβαίνοντας ότι κάτι δεν πάει καλά…
Ο Αλογοσκουφολύκος φύσαγε και ξεφύσαγε ... αυτή η μικρή δεν ήταν τόσο ηλίθια όσο οι περισσότεροι ... λες να τον ξεσκέπαζε; Μα και η Συμβασιοσκουφίτσα πλέον ήταν πολύ ανήσυχη ... σκεφτοταν να φύγει ... μα ανησυχούσε και για τη γιαγιά της, που έμοιαζε τόσο ταραγμένη ... την έβλεπε λίγο περίεργα, σα να της έτρεχαν λίγο τα σάλια και σα να γυάλιζε κάτι στο στόμα της. Και την αγαπούσε τόσο τη γιαγιάκα της ... Αποφάσισε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια να την ηρεμήσει ..
- Γιαγιάκα μου άστα τώρα αυτά...Εσυ είσαι καλά; Σε βλέπω πιο όμορφη από ποτέ! Και τελικά τη μασέλα την έβγαλες; Βλέπω πως έβαλες και εμφυτεύματα... Πως γυαλίζουν! έκανε η μικρή παραξενεμένη... Μα γιαγιάκα, για το όνομα του Θεού, γιατί έβαλες τόσο μεγάλα δόντια;;;;
- Άει σιχτήρ ... για να σε φάω καλύτερα!!!! είπε ο Αλογοσκουφολύκος που δεν κρατιόταν άλλο, και της όρμηξε...Αει στο διάολο κι εσύ, που έχεις και άποψη και θες και να την πεις...είχε φάει αυτός τέτοιες σαν κι αυτή ... για πρωινό!
Αμέσως μετά, ο Αλογοσκουφολύκος ένιωσε μια ελαφριά δυσπεψία...λες να το είχε παρακάνει; Ήταν η τέταρτη συμβασιούχος αυτή την εβδομάδα και ήταν μόλις Τρίτη πρωί ... Παράγγειλε μια σόδα, και πήρε τηλέφωνο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ... Είχε αρχίσει να ιδρώνει .. Τα σωθικά του αναδεύονταν....Γαμώτο, σκέφτηκε, τι το ήθελα, αφού οι συμβασιούχοι πάντα μου προκαλούν αέρια!
Ο εκπρόσωπος σήκωσε το τηλέφωνο...
- Παρακαλώ;
- 'Ελα ρε, εγώ είμαι, έχω ένα προβληματάκι, του είπε, δεν κρατήθηκα πάλι, την έφαγα κι αυτή....λες να θυμώσει ο μεγάλος;
- Για τη συμβασιούχο λες; Εδώ ρε συ δε θύμωσε με τα δομημένα ομόλογα για κάτι τέτοια φοβάσαι; Εσύ είσαι το δεξί του χέρι!
- Ναι, αλλά θέλω να το ακούω...πες το μου όπως μ' αρέσει...
- Άντε εντάξει... Έχεις την πλήρη και αμέριστη στήριξη του πρωθυπουργού για να συνεχίσεις το μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησης!
- Αχ, τι ωραία....σε ευχαριστώ...
- Στο καλό και να προσέχεις...
Ανακουφισμένος, τεντώθηκε στην πολυθρόνα του ... Τι ωραίο πράγμα να σε αγαπάει το αφεντικό σου ... δεν είχε κανένα παράπονο...ότι μαλακία και να έκανε αυτός ήταν εκεί σα στοργικός πατέρας να τον καλύψει ... Ένιωθε ήδη πολύ καλύτερα ... Κοίταξε έξω, ήταν ακόμα νωρίς…Δεν θα δούλευε άλλο σήμερα. Πήρε τη γραμματέα του και κανόνισε το επόμενο ραντεβού με συμβασιούχο για την Τετάρτη. Έβγαλε το ταγεράκι της γιαγιάς που τον στένευε και ξανάβαλε το καλοραμμένο του κουστούμι. Χαλάρωσε τη γραβάτα του, και είπε στη γυναίκα του να του ετοιμάσει κάτι ελαφρύ για το μεσημέρι. Έβαλε τα χέρια του πίσω από το κεφάλι του, ρεύτηκε δυνατά και πήρε ένα τηλέφωνο στο κυλικείο να ακυρώσει τη σόδα …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου