Δημόσιο for never...

Λέγονται πολλά για την ανάγκη μείωσης του Δημόσιου Τομέα ... ένας τομέας προϊόν της μεταπολιτευτικής πραγματικότητας (με έξαρση την περίοδο της "αλλαγής") που έκανε ένα λαό να ονειρεύεται να βολευτεί και να κωλοβαράει (φυσικά με εξαιρέσεις) ... αυτή η πληγή της μονιμότητας, της συνταγματικά κατοχυρωμένης αυτής βλακείας (ο νόμος περι ευθύνης υπουργών είναι ο μόνος αηδιαστικότερος πιθανότατα)και της πλήρους απουσίας αξιολόγησης, έπρεπε από καιρό να γιατρευτεί ... και ακούμε σήμερα το πως ...

Θα απολυθούν (ή θα γίνουν έφεδροι, όπως και να 'χει γυρνάμε στο "απολελέ και τρελελέ") όσοι προσελήφθησαν με καθεστώς σύμβασης ορισμένου χρόνου, και όχι οι μόνιμοι (αυτούς είπαμε, τους προστατεύει η κληρονομιά του Μακρυγιάννη, το Σύνταγμα). Το ότι αυτοί τουλάχιστον μπήκαν μέσω ΑΣΕΠ (όχι εντελώς αδιάβλητο, αλλά τουλάχιστον είναι ένα σημαντικό φίλτρο), το οτι πιθανότατα αυτοί έχουν περισσότερα προσόντα (όπως κάθε γενιά έχει περισσότερα από την προηγούμενη) δε μας νοιάζει ... το ότι οι παλαιότεροι, τουλάχιστον μια δεκαετία πίσω ήταν οι μισοί ταγάρια, δε μας πειράζει, είπαμε, αυτούς τους προστατεύει το σύνταγμα ...

Και μια ιδέα της Σοφίας, οκ, καλή η εφεδρεία ... αλλά από τη στιγμή που τους πληρώνεις (ότι τους πληρώνεις) για να κάθονται, γιατί δεν τους διαθέτεις σε τομείς του δημοσίου (ευρύτερου ή στενού) που κόπτονται περί λειψανδρίας; Έτσι η εφεδρεία δεν είναι ελεημοσύνη, ή απολογιτική αποζημίωση απόλυσης σε δόσεις, τουλάχιστον θα παράγουν κάτι προς όφελος του συνόλου ... Αλλά και εκεί, κάποιος συνδικαλιστής, αγανακτισμένος πολίτης, καφρο-αριστερός/δεξιός/κτλ θα βρεθεί να αντιδράσει ...

Ο καθένας λέει τη μαλακία του, χωρίς να κάτσει να σκεφτεί πιο πριν. Φυσικά, την ελεύθερία του λόγου την προστατεύει το Σύνταγμα ...

Εμένα, εσένα, και όλους τους υπόλοιπους που προσπαθούν να σκέφτονται ψύχραιμα μέσα στον πανικό, ποιός θα τους προστατέψει;

Με τον δέοντα,

Σ-κατάληψη ...

Μέσα σε όλα τα παράλογα των καιρών, εν αναμονή των εκκαθαριστικών, της χρεωκοπίας που όλο είναι να 'ρθει κι όλο προσπερνάει, παρασύροντας μαζί της τα πάντα ... ζούμε και μέρες αγωνιστικής δράσης ... όχι στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (άλλο ανέκδοτο) αλλά στο Πανεπιστήμιο ...

Υπάρχουν δεκάδες λόγοι για να βγουν οι φοιτητές στο δρόμο ... πάντα υπήρχαν ... για τις υποδομές, για τα απαράδεκτα ενίοτε συγγράμματα, για την απουσία οποιασδήποτε υποστήριξης (οικονομικής, ακαδημαϊκής), για την αδιαφορία ορισμένων μελών ΔΕΠ, για την ανικανότητα μέρους του διοικητικού προσωπικού, για τα αλλοπρόσαλλα προγράμματα σπουδών ... Υποτίθεται, πως για να αντιμετωπίζονται τέτοιες καταστάσεις, οι φοιτητές εκλέγουν εκπροσώπους στα διοικητικά όργανα των τμημάτων και των ιδρυμάτων ...

Όποιος έχει μπει έστω και μια φορά σε συνέλευση (τμήματος, όχι φοιτητική) ξέρει ότι καμία απόφαση δεν παίρνεται εντός αυτής, τα πάντα είναι φτιαγμένα από πριν ... και πέραν των επαναστατικών διακηρύξεων προθέσεων και ευχολογίων (το εθνικό μας σπορ) από την πλευρά καθηγητών και εκπροσώπων φοιτητών, δε συμβαίνει τίποτα άλλο.

Ο νέος νόμος έχει πολλά κενά ... κενά που αν δεν διευκρινισθούν σύντομα θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα. Δεν είναι όμως μέσο αντιπαράθεσης σε αυτό η κατάληψη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποια παιδάκια (και εξαιρώ σε αυτήν την περίπτωση την ΠΚΣ, γιατί αυτοί τουλάχιστον έχουν μια σταθερή πολιτική άποψη, την οποία δε συμμερίζομαι αλλά εκτιμώ) που έχουν τον πισινό τους καλυμμένο, παίρνουν στο λαιμό όλους εκείνους που απλά δε συμφωνούν όχι μόνο στους λόγους αλλά και στα μέσα διαμαρτυρίας προς το υπουργείο.

Πάνω από όλα , δε μπορώ να καταλάβω πως τα παιδιά τα οποία είναι το μέλλον της χώρας, αυτά τα παιδιά που είναι 2 φορές πιο έξυπνα από εμένα και με πολύ περισσότερες γνώσεις, πως αυτά τα παιδιά διεκδικούν με τόσο χαζό τρόπο, αυτό που τελικά διεκδικούν. Γιατί το να κλείνεις το Πανεπιστήμιο και να εκβιάζεις με κατάληψη στους (αυθαίρετες ή μη) επιταγές του υπουργείου είναι σα να απαντάς σε εκείνον που σου λέει "τα λεφτά σου ή τη ζωή σου", " αν με πειράξεις θα αυτοκτονήσω" ... Σε κάθε περίπτωση εσύ θα είσαι νεκρός, το κρίμα θα είναι στα δικά σου χέρια (άσε που θα σε καταδικάζει και η εκκλησία μη χέσω) , και αυτός απλά θα προχωρήσει στο επόμενο θύμα ...

Με το δέοντα ...