Αποκλίνουσα συμπεριφορά ... και συγκλίνουσες γεννιές

Κατέβηκα σήμερα στο ΠΑ.ΠΕΙ. να δω τι γίνεται με την κατάληψη και αν και πότε θα ανοίξει το Πανεπιστήμιο...

Φεύγοντας, σχεδόν έπεσε στο αυτοκίνητό μου ένας πιτσιρικάς, 15-16 χρονών που μου φώναζε "περίμενε, περνάμε..." έκπληκτος τον ρώτησα ποιοι...και πριν προλάβει να μου απαντήσει είδα καμιά 200 άλλους μαθητές που κατέβαιναν την Β. Γεωργίου, κρατώντας πανό, συντεταγμένοι, φωνάζοντας συνθήματα, όχι πια για τους μπάτσους (τα γουρούνια, τους δολοφόνους) αλλά για την παιδεία, για το παιδί που χάθηκε, για τα όνειρά τους που κάποιοι τα πυροβολούν (δεν έχει σημασία αν ρίχνουν στο ψαχνό ή αν τα χτυπούν απο εποστρακισμό - σημασία έχει ότι τα σκοτώνουν).

Έβλεπα στα πρόσωπα αυτών των παιδιών,το χαμόγελο και τον ενθουσιασμό της παιδικής ηλικίας, την έξαψη της του αγώνα - του αγώνα τους - αλλά και στα μάτια τους τη θλίψη και την οργή...Οργή όχι όμοια με την καταστροφική μανία των ηλίθιων που τα σπάνε...τους είδα και εκείνους να καίνε δίπλα στο σπίτι μου μετά την κηδεία του παιδιού. Εκείνοι δεν ήταν διαδηλωτές. Εκτός αν το "γαμ... τους μπάτσους " είναι αίτημα.

Τα παιδιά που είδα σήμερα να περνούν μπροστά μου δεν ήταν έτσι. Δεν ήταν ανεγκέφαλοι που πετούσαν πέτρες...πετούσαν σαϊτες...κοριτσάκια με δάκρυα στα μάτια, με αφορμή ένα παιδί που χάθηκε ... με βαθύτερη αφορμή τον πόνο τους, τα όνειρα τους που μπάινουν στο ψυγείο στο όνομα της οικονομικής κρίσης, για την αγωνία που βιώνουν βλέποντας τους γονείς τους να τα φέρνουν βόλτα τσίμα τσίμα...

Τα παιδιά αυτά δεν έχουν απόλυτη συνειδηση του τι κάνουν. Όπως μπορεί να μην είχαν και όλα τα τότε παιδιά (οι δικοί μου γονείς), οι μαλιάδες, οι γιεγιέδες που κάποτε, μεθυσμένοι απο τη φλόγα του αγώνα (όπως εκείνοι τον εκλάμβαναν), ήταν πιο μικροί απο τους φοιτητές στο Πολυτεχνείο, αλλά διαδήλωναν σε όλη την υπόλοιπη Αθήνα.

Το παιδί που σκοτώθηκε, δεν ήταν αλήτης (ούτε και θα είχε σημασία αν ήταν) αλλά δεν είναι και ήρωας. Βρέθηκε τη λάθος στιγμή στη λάθος θέση. Και απέναντι από τον λάθος άνθρωπο. Και το πλήρωσε με τη ζωή του.

Ίσως όμως αυτός ο χαμός, να βγάλει κάτι καλό. Όταν οι πιτσιρικάδες ήταν στους δρόμους για τους νόμους του Αρσένη, όταν οι φοιτητές διεκδικούν τα βασικά τους δικαιώματα στην Ελευθερη Παιδεία, τα απαραίτητα, τα βασικά και όχι την πολυτέλεια, όλοι τους θεωρούσαν απλά κωλόπαιδα που φώναζαν...Τα κίνητρα τους, όσο δίκαια, όσο αγνά και να ήταν, θεωρούνταν στην καλύτερη περίπτωση αφελή, ανόητα και ενοχλητικά για όλους εμάς, τη γενιά που βούλιαξε στον καναπέ, και για όλους εκείνους που ξέχασαν τι έκαναν στην ίδια ηλικία.

Ο θάνατος αυτού του παιδιού, ο τραγικός χαμός ίσως γίνει η αφορμή όλοι αυτοί, εμείς δηλαδή, να ευαισθητοποιηθούμε...Δυστυχώς, ένα νεκρό 15χρονο αγόρι, τραβάει πιο πολύ τα βλέματα από συνθήματα για δωρεάν συγγράμματα, μονιμοποίηση των συμβασιούχων και αύξηση των συντάξεων. Συσπειρώνει τον κόσμο περισσότερο απο τα φάρμακα που δεν έχει να αγοράσει ο δημόσιος υπάλληλος. Μετράει πιο πολύ από την αβεβαιότητα και τις απολύσεις του ιδιωτικού τομέα ...

Τότε μόνο αυτός ο χαμός θα γίνει η αφορμή για κάτι καλό. Τότε μόνο αυτό το παιδί που απο το πουθενά έγινε σύνθημα, θα ζει πραγματικά και δε θα ξεχαστεί. Όταν όλοι εκείνοι οι γονείς που έλεγαν ότι "δεν πειράζει, παιδιά είναι" , θα δουν πόσο εύκολα αυτα "παιδιά" (τα δικά τους παιδιά) μπορούν να απλά σταματήσουν να "είναι" ... και για αυτό χρειάζονται μόνο "δυο σφαίρες ...μπορεί και τρίτη..."

Ο Μπιν Λάντεν και ο Καρνεισον...

Μετά από πολύ καιρό πάλι στις επάλξεις του blog ...

Χαζεύοντας στις ειδήσεις αυτές τις μέρες (γιατί δεν έχω χρόνο ή διάθεση για κάτι καλύτερο απο χάζεμα) παρατηρούσα με πολύ προβληματισμό τα τελέυταία τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ινδία ...

Κάποτε βλέπαμε ταινίες του Χόλυγουντ για τις τρομοκρατικές οργανώσεις, που είχαν κάποιο σκοτεινό, παγκόσμιο κέντρο, που πήγαζαν απο τη μανία ενός ανθρώπου να "καταστρέψει" τον "ελεύθερο κόσμο", για προσωπικούς, θρησκευτικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς, ένα σωρό τέλος πάντων λόγους...Και λέγαμε τότε όλοι για αμερικανιές, για εφέ, καράτε και ξύλο, για τον καλό πρωταγωνιστή που τις τρώει αλλά μετά δραπετεύει και τους δέρνει όλους, και που σαν τον Καρνέισον σώζει την κοπέλα και τον κόσμο μας...

Και ρε γαμώτο, τελικά δεν είναι να πεις πως αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες...

Ξεκινώντας απο την 11η Σεπτεμβρίου, θα μπορούσε κανείς να δει ένα σχέδιο σε όλα αυτά που συμβαίνουν. Πρώτα χτυπήθηκε η καρδιά - και ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας , οι ΗΠΑ ... και εντελώς (;) συμπτωματικα, το World Trade Centre... Η παγκόσμια άνθηση μετατράπηκε σε κρίση. Κρίση ρευστού, κρίση εμπιστοσύνης, κρίση στις μεταφορές, κρίση στο εμπόριο, κρίση, με πιάνει κρίση, εγώ δεν είμαι αντικείμενο για χρήση ...Η κρίση μεταφέρεται στην Ευρώπη, που σταδιακά μπαίνει και αυτή σε μια περίοδο καθίζησης...

Ολοι μαζί λοιπόν, του G.W. Bush προεξάρχοντος, μπαίνουμε στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας, βλέπουμε ανθρώπους να τινάζονται στον αέρα, σαδιστές ανθρωποφύλακες, Γκουαντάναμο, παράπλευρες απώλειες, τον Σαντάμ στην κρεμάλα, τον φανατισμό των πολέμιων της τρομοκρατίας, και τον πόνο αλλά και τον συνακόλουθο φανατισμό όσων δε φταίνε, αλλά χάνουν τα πάντα...

Και μετά η κρίση μεταφέρεται στις αναδυόμενες δυνάμεις, με πρώτη την Ινδία. Μια περιοχή με τράστια οικονομική δυναμική, που μαζί με την Κίνα θα μπορούσε νατονώσει την παγκόσμια (και ελέω πρόσφατης χρημ/κης ύφεσης) οικονομία και να ανακουφίσει τη Δύση.... Είναι όμως και μια περιοχή με τεράστια προβλήματα, πείνα, θρησκευτικές διαμάχες, πρόσφορο έδαφος για κάθε είδους φανατισμό...

Είναι τυχαίο αυτό το χτύπημα? Δεν είμαι συνομωσιολόγος, αλλά όλα φαίνονται να ακολουθούν μια λογική σειρά ... Η δυστυχία και ο φανατσιμός, η αποξένωση και η απελπισία που δημιουργείται δεν οδηγούν σε ακραίες σκέψεις και λύσεις? Η αναρχία και η έλλειψη εναλλακτικών, η αποτυχία των δυνάμεων της αγοράς όχι μόνο να φέρουν την ευδαιμονία αλλά απλά και μόνο την επιβίωση δεν κάνουν τους ανθρώπους (πρώτα τους αδαείς - απαίδευτους - αμόρφωτους, αλλά και στη συνέχεια όλους τους υπόλοιπους) να χάνουν την εμπιστοσύνη τους, την καλή πίστη και να αποζητούν τον ένα, την αυθεντία, τη μοναδική λύση που θα τους δώσει την ελπίδα?

Ιστορικά αυτό δεν ήταν η πηγή του θρησκευτικου φονταμενταλισμού? Σφάξε ή σφάξου σήμερα, και θα έχεις -αιώνια γαλήνη, νιρβάνα, πιλάφια, ουρί, μπάφους... στη ζωή μετά ...

Και φυσικά κάποιοι ταυτόχρονα πλουτίζουν, ενώ η ανθρωπότητα φλερτάρει διακριτικά το μεσαίωνα ...και το Καρνέισον, έχει σταματήσει να πουλιέται ...

Με τον δέοντα ...

Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός...

Άμα λες συνέχεια ναι, σε περνάνε για μαλάκα ...και όλοι σε πηδάνε ...

Και επειδή έχουν και θράσος, καθώς σε πηδάνε, σε ρωτάνε ... Σ' αρέσει?

Και εσύ σε μια κρίση ειλικρίνειας , ή επειδή δν αντέχεις, τους λες όχι...

Και τοτε εκτός απο μαλάκας, είσαι περίεργος, μίζερος και αχάριστος.

Βρε άντε στο διάολο όλοι...

Με το δέοντα..

Να το πω ευγενικά...

Δε θέλω να μιλάω άσχημα ...

Δε θέλω να γίνομαι αισχρός ...

Δε θέλω να γίνομαι χυδαίος ...

Αλλά δε μπορώ να μην αναρωτιέμαι...

Ρε Αλογοσκούφη, θα μας μαμήσεις κιόλας;;;;

Και τρέμω στην ιδεα ότι γνωρίζω ήδη την απάντηση ....

Με τον Δέοντα...

Verde di Pastore ...

Προχτές το απόγευμα πήγαμε με την κοπέλα μου για να τσιμπήσουμε κάτι στη La Pasteria στη Νέα Σμύρνη...Κλασσικό ελληνικό "και καλά" ιταλικό μαγαζί, όπου μπορείς να φας 2 μακαρονάδες και μια σαλάτα με 45 ευρώ... Αλλά αφού αυτό το ξέραμε έτσι κι αλλιώς , δε θα σταθώ εκει...

Μου έκανε εντύπωση μια από τις σαλάτες τους , η επονομαζόμενη Verde di Pastore... έχει μαρούλι, σπανάκι, ρόκα, βασιλικό , ψητό μανούρι και 12 ευρώ... Τσάμπα πράγμα όμως ...

Κανονικά θα έπρεπε να τη χρεώνουν περισσότερο. Γιατί ενώ δεν το λέει ο κατάλογος, στην πραγματικότητα έχει και κρέας. Ένα έντομο μεγέθους σχεδόν χρυσόμυγας...

Το βρήκε η κοπέλα μου στη δεύτερη μπουκιά και κόντεψε να της έρθει κόλπος.... εγώ εντάξει είμαι παραδοσιακα πιο αναίσθητος (Ε.Σ. γαρ) αλλά δεν ξέρω τι θα γινόταν αν ήμουν εκείνος που θα το δάγκωνε...

Πέρα απο το αηδιαστικό της υποθεσης , μας εκανε τρομερή εντύπωση πως η μόνη που φάνηκε να αντιδρά ήταν η σερβιτόρα στην οποία το δείξαμε (κόντεψαν να της φύγουν τα πιάτα). Κανείς άλλος δεν είπε τίποτα και επί 5 λεπτά περιμέναμε να μας πεί κάποιος οτιδήποτε... Δεν είχαμε όρεξη για φασαρίες, να φάμε θέλαμε, οπότε απλά ακυρώσαμε την παραγγελία και σηκωθήκαμε και φύγαμε ...

Στην έξοδο, το παλικάρι που καθόταν στην πόρτα μας ζήτησε συγνώμη και απλά μας είπε ότι δεν μπορούν να καταλάβουν πως έγινε κάτι τέτοιο καθώς τα λαχανικά, είπε, τους τα φέρνουν έτοιμα και συσκευασμένα... Εκείνοι μάλλον προσθέτουν απλά το ντρέσιγνκ και τα έντομα...

Εμένα δε με πείραξε τόσο το έντομο... όσο ότι κανένας από το μαγαζί δε φάνηκε να ενοχλείται, να έχει τη στοιχειώδη ευαισθησία να πεί οτι θα σας αλλάξουμε το πιάτο ή ότι δε θα το πληρώσουμε (το πιάτο) κτλ... Εμείς έτσι κι αλλιώς θα φεύγαμε, γιατί ήταν το όλο σκηνικό λίγο μέσα στην αηδία...Αλλά αυτοί θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον επαγγελματίες ...
Αλλά φυσικά, τι να λέμε τώρα...

Με τον δέοντα...

Εμείς είμαστε Ελλάς ...

Χτες άκουγα στα ραδιόφωνα και είδα και στην τηλεόραση την υποδοχή των φιλάθλων (λέμε τώρα) του Ολυμπιακού στην ομάδα της Ανόρθωσης...Μηχανάκια στην Αττική οδό, μπουκάλια και καφέδες στην εισοδο του Καραϊσκάκη, 4 συλλήψεις και γενικά ξεφτίλα...

Δεν είμαι Ολυμπιακός, αν και έχω φιλοολυμπιακά αισθήματα... Επίσης δε γουστάρω εθνικιστικές κορώνες...Αλλά δε μπορώ να μην τρελάινομαι να βλέπω μια προσφυγική ομάδα όπως είναι η Ανόρθωση και ένα λαοφιλεστατο σωματείο όπως ο Ολυμπιακός, ενώ παίζουν σε μια διοργάνωση επιπέδου Champios League , να σκοτώνονται στο ξύλο...

Υποτίθεται πως η μπάλλα είναι γιορτή. Υποτίθεται πως είμαστε ένα έθνος με την Κύπρο (κι ας έλεγε ο Σαρτζετάκης πως είμαστε Έθνος Ανάδελφον). Υποτίθεται πως δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα (ο μονος που έχει είναι ο Κοκκαλης που με τις βλακείες του έχασε 15 εκατ. ευρώ)...

Οι Κύπριοι μπαίνουν στο ΚαραΪσκάκη μεσα στα μπλε και τυλιγμένοι με ελληνικές σημαίες...εμείς, οι Ελληνάρες τους υποδεχόμαστε με τον πατροπαράδοτο εληννικό φραπέ....στο κεφάλι....

Leave (και όχι live) your myth in Greece.... Μου ήρθε στο μυαλό μια ιστορική ατάκα...την είχε πει ο αρχηγός στου Γενικού Επιτελείου Στρατού, ο Στρατηγός Μπονάνος, όταν του είπαν ότι οι Τούρκοι εισβάλλουν στην Κύπρο και πως κάπως θα πρέπει να αντιδράσουμε. Είπε το τραγικό.."Οι Τούρκοι χτυπούν την Κύπρο. Εμείς είμαστε Ελλάς"...

Η σύγκριση με τα γεγονότα του Καραϊσκάκη είναι προφανώς άδικη...Εντούτοις , κρατώντας μόνο το δεύτερο κομμάτι της πρότασης, δεν πάνε οι άλλοι να λένε ότι θέλουν, δεν πα' να μιλάνε για αθλητισμό, πολιτισμό, επίπεδο, αδελφικότητα, συνεργασία ... εμείς είμαστε Ελλάς!

Με τον Δέοντα...

Η Συμβασιοσκουφίτσα ... και ο κακός Αλογοσκουφολύκος...ή Παραμύθι για κορόιδα...

Μια (γαλάζια) φορά και ένα (νεοφιλελεύθερο) καιρό, η μικρή Συμβασιοσκουφίτσα αποφάσισε πως δεν άντεχε άλλο να εργάζεται με τέτοιο τρόπο στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ... Δεν ήταν αυτό το όνειρό της, άλλο ήθελε να γίνει, αλλά το δημόσιο ήταν πάντα δημόσιο, άλλωστε εκεί ήταν ανθυποτμηματάρχης Γ ' η γιαγιά της, και έτσι τουλάχιστον , ίσως και στο τέλος να τη μονιμοποιούσαν ... Έτσι μια μέρα ντύθηκε, στολίστηκε, πήρε το καλαθάκι με τις συμβάσεις της και ξεκίνησε να πάει να βρει τη γιαγιά της, που είχε το γραφείο της βαθιά μέσα στην πόλη ...
Καθώς χαρούμενη προσπαθούσε να αποφύγει τα μηχανάκια, τα αυτοκίνητα που πέρναγαν με κόκκινο, τα σκατά των σκύλων στο δρόμο και μια ληστεία στην τράπεζα, δεν κατάλαβε πως λίγο πιο πίσω της, καραδοκούσε ο κακός Αλογοσκουφολύκος...Ο κακός Αλογοσκουφολύκος τα είχε καταλάβει όλα….τους ήξερε καλά τους τύπους σαν την Συμβασιοσκουφίτσα...ευκολόπιστοι, δουλευταράδες για ένα κομμάτι ψωμί, ή ακόμα καλύτερα (δηλ. φτηνότερα) για μια μόνο υπόσχεση. Το πρόβλημα ήταν η γιαγιά ... Εντάξει, ανθυποτμηματάρχης Γ' ήταν μόνο, αλλά και ο Ζαχόπουλος κάπως έτσι δεν την πάτησε;

Έτρεξε λοιπόν με την υπηρεσιακή του Mercedes (το υβριδικό Lexus είχε μικρό χώρο αποσκευών), έφτασε στο γραφείο της γιαγιάς, την έφαγε, έβαλε το ταγεράκι της, τη στέκα και τα γυαλάκια της, βολεύτηκε στο γραφείο της και παρήγγειλε και ένα διπλό εσπρέσο, ντόπιο, μακιάτο (γιατί ήταν και μερακλής) ...

Η Συμβασιοσκουφίτσα στο μεταξύ, αφού κατάφερε με τα χίλια ζόρια να περάσει από το φύλακα στην πόρτα της υπηρεσίας, εξηγώντας του ότι και αυτή είναι συμβασιούχος όπως αυτός, και πως θα πει στη γιαγιά να τον βολέψει κι εκείνον, έφτασε στο γραφείο της γιαγιάς και χτύπησε την πόρτα...

- Ναιαιαιαιαιαιαιαι....έκανε ο Αλογοσκουφολύκος μιμούμενος τη φωνή της γιαγιάς...
- Εγώ είμαι γιαγιάκα, έκανε η Συμβασιοσκουφίτσα, ήρθα να δούμε εκείνο το θέμα με τις συμβάσεις μου ...
- Έλα πιο κοντά κοριτσάκι μου, γιατί μεγάλωσα και δε σε βλέπω καλά, έκανε ο Αλογοσκουφολύκος, τρίβοντας τα χέρια του... Η Συμβασιοσκουφίτσα ένιωσε πως κάτι δεν πάει καλά ... μα κράτησε σφιχτά το καλαθάκι με τις συμβάσεις και το εκκαθαριστικό της και πλησίασε λίγο τη γιαγιά ...
- Γιαγιάκα, να σε ρωτήσω μερικά πράγματα, έκανε δειλά ...
- Ότι θες κοριτσάκι μου, έκανε ο λύκος τρίζοντας τα δόντια ...
- Γιαγιάκα, γιατί ενώ η κυβέρνηση (πριν γίνει κυβέρνηση) είχε πει ότι δεν θα συνεχίσει το καθεστώς ομηρίας, από το 2004 προσέλαβε 300.000 συμβασιούχους;
- Γιατί κοριτσάκι μου, έπρεπε να βγάλει την υποχρέωση σε όλα τα γαλάζια παιδιά που την ψήφησαν...
- Και γιατί τότε από τις εκλογές του 2007 , πήρε άλλες 300.000 συμβασιούχους;
- Γιατί κοριτσάκι μου, έτσι όπως πάμε, σε κανένα χρόνο θα ξανάχουμε εκλογές ... πως να το ρισκάρεις;
- Και γιατί γιαγιάκα μου δεν τους προσλαμβάνουν κανονικά, να μην αγχώνονται κιόλας; Να παίρνουν και αυτοί κανονικά λεφτά, να εργάζονται κανονικά ωράρια, να έχουν άδειες, επιδόματα, να μπορούν να κάνουν οικογένεια, προγραμματισμό, ξέρεις όλα αυτά τα παλιά, που μπορούσε να κάνει ο μπαμπάς και η μαμά;
- Πρώτα από όλα μη μου θυμίζεις τους γονείς σου... έκανε ο Αλογοσκουφολύκος. Σκατοσοσιαλιστές του κερατά...ξέπλυναν στο Πολυτεχνείο όλα τα μελλοντικά τους αμαρτήματα και τώρα βλέπεις τι τραβάς... Αυτούς βέβαια πρόλαβαν και τους βόλεψαν οι προηγούμενοι...Καταραμένη μονιμότητα...… Και δε μου λες, συνέχισε, την οικογένεια τι τη θες; Δεν έγινε το συμβόλαιο συγκατοίκησης; έτσι γίνεσαι και πιο ευέλικτη, μπορείς να δουλεύεις σε 7 δουλειές, να αλλάζεις 70 συντρόφους, να μαζεύεις 700 ευρώ το μήνα, και να τα σκας κατευθείαν στις Τράπεζες... Που είναι και το καμάρι της Εθνικής μας Οικονομίας ...
- Δεν είναι μόνο οι τράπεζες καλέ γιαγιά...πετάχτηκε η Συμβασιοσκουφίτσα. Είναι και το ΤΕΒΕ, είναι και το ΦΠΑ, είναι και το ότι δεν πληρώνομαι ποτέ στην ώρα μου, είναι και ότι οι μόνιμοι μου φέρονται σα σκουπίδι, είναι σαν να είμαι μια θητεία νέος, και να μην απολύομαι ποτέ ...
- Μα πως να απολυθείς χρυσό μου, αφού δε σε προσέλαβαν...
- Σωστά...αφού δουλεύω στο δημόσιο αλλά δηλώνω ελεύθερος επαγγελματίας...
- Αμέ! και έτσι τρέφεις το ΤΕΒΕ, αυξάνεις τα στατιστικά της νεανικής επιχειρηματικότητας και μειώνεις την ανεργία...
- Ναι, αλλά να σου πω γιαγιά...Γιατί η κυβέρνηση θέλει να βάλει καινούριο χαράτσι στους ελεύθερους επαγγελματίες, άρα και εμάς...
- Γιατί κοριτσάκι μου, που να βρίσκουν τώρα αυτούς που παραδοσιακά φοροδιαφεύγουν...ξέρεις τι στοιχίζει να στήνεις ελεγκτικούς μηχανισμούς, μετά κάποιον να ελέγχει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που τα παίρνουν, και στο τέλος να χαλάς και τις καρδιές σου με τους καλύτερους χορηγούς σου; Ενώ εσύ είσαι εδώ ...
- Ναι αλλά εγώ τι φταίω , έκανε με παράπονο η Συμβασιοσκουφίτσα ... εγώ πάντα πληρώνω τους φόρους μου και μάλιστα προκαταβολικά... και με την περίπτωση μου τι θα γίνει ;
- Ε πως δε φταις... κάτι θα έκανες κι εσύ, είπε ο Αλογοσκουφολύκος, που οι ερωταποκρίσεις τον εκνεύριζαν και του άνοιγαν και την όρεξη. Αλλά έτσι όπως είχε η κατάσταση ίσως και να έρχονταν σύντομα κι εκλογές... Για έλα πιο κοντά να δω τις συμβάσεις σου....
- Τις έχω εδώ όλες γιαγιάκα μου, είναι 32 συμβάσεις για 32 τρίμηνα στην ίδια θέση ... από 4 σελίδες η κάθε μια, σε 3 επικυρωμένα φωτοαντίγραφα, μαζί με όλα τα πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες, φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα, πιστοποιητικά δημοτολογίου, βιογραφικό, συστατικές επιστολές, όλα μαζί γεμίζουν το καλαθάκι μου...
- Πωπω, πολλά χαρτιά ρε κοριτσάκι μου ...
- Το ξέρω, μου το είπαν και στην εφημερίδα, και στο κανάλι που θα μιλήσω αύριο για τα προβλήματα μου ...
- Θα μιλήσεις, τι εννοείς θα μιλήσεις;
- Θα πω αυτά που σου είπα, κι έχω κι ένα DVD, αλλά γιαγιάκα, γιατί έχεις γουρλώσει τα μάτια σου;
- Για να σε βλέπω καλύτερα ... και δε μου λες, τους έχεις πει τίποτα ακόμα;
- Όχι αύριο θα τους τα πω, αλλά γιαγιάκα, γιατί έχεις τόσο μεγάλα αυτιά;
- Για να σε ακούω καλύτερα ... και δε μου λες, το DVD το έχει δει κανείς ; είπε ο Αλογοσκουφολύκος βράζοντας από οργή, λύσσα και πείνα ενώ κρατιόταν με το ζόρι να μην της ορμήσει...
- Όχι κι αυτό αύριο θα το δείξω, αλλά γιαγιάκα, γιατί έχεις μια κιθάρα πίσω από το γραφείο σου και τη φωτογραφία των παιδιών του Πρωθυπουργού για Screen Saver στον υπολογιστή σου; έκανε η Συμβασιοσκουφίτσα, καταλαβαίνοντας ότι κάτι δεν πάει καλά…

Ο Αλογοσκουφολύκος φύσαγε και ξεφύσαγε ... αυτή η μικρή δεν ήταν τόσο ηλίθια όσο οι περισσότεροι ... λες να τον ξεσκέπαζε; Μα και η Συμβασιοσκουφίτσα πλέον ήταν πολύ ανήσυχη ... σκεφτοταν να φύγει ... μα ανησυχούσε και για τη γιαγιά της, που έμοιαζε τόσο ταραγμένη ... την έβλεπε λίγο περίεργα, σα να της έτρεχαν λίγο τα σάλια και σα να γυάλιζε κάτι στο στόμα της. Και την αγαπούσε τόσο τη γιαγιάκα της ... Αποφάσισε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια να την ηρεμήσει ..

- Γιαγιάκα μου άστα τώρα αυτά...Εσυ είσαι καλά; Σε βλέπω πιο όμορφη από ποτέ! Και τελικά τη μασέλα την έβγαλες; Βλέπω πως έβαλες και εμφυτεύματα... Πως γυαλίζουν! έκανε η μικρή παραξενεμένη... Μα γιαγιάκα, για το όνομα του Θεού, γιατί έβαλες τόσο μεγάλα δόντια;;;;

- Άει σιχτήρ ... για να σε φάω καλύτερα!!!! είπε ο Αλογοσκουφολύκος που δεν κρατιόταν άλλο, και της όρμηξε...Αει στο διάολο κι εσύ, που έχεις και άποψη και θες και να την πεις...είχε φάει αυτός τέτοιες σαν κι αυτή ... για πρωινό!

Αμέσως μετά, ο Αλογοσκουφολύκος ένιωσε μια ελαφριά δυσπεψία...λες να το είχε παρακάνει; Ήταν η τέταρτη συμβασιούχος αυτή την εβδομάδα και ήταν μόλις Τρίτη πρωί ... Παράγγειλε μια σόδα, και πήρε τηλέφωνο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ... Είχε αρχίσει να ιδρώνει .. Τα σωθικά του αναδεύονταν....Γαμώτο, σκέφτηκε, τι το ήθελα, αφού οι συμβασιούχοι πάντα μου προκαλούν αέρια!

Ο εκπρόσωπος σήκωσε το τηλέφωνο...

- Παρακαλώ;
- 'Ελα ρε, εγώ είμαι, έχω ένα προβληματάκι, του είπε, δεν κρατήθηκα πάλι, την έφαγα κι αυτή....λες να θυμώσει ο μεγάλος;
- Για τη συμβασιούχο λες; Εδώ ρε συ δε θύμωσε με τα δομημένα ομόλογα για κάτι τέτοια φοβάσαι; Εσύ είσαι το δεξί του χέρι!
- Ναι, αλλά θέλω να το ακούω...πες το μου όπως μ' αρέσει...
- Άντε εντάξει... Έχεις την πλήρη και αμέριστη στήριξη του πρωθυπουργού για να συνεχίσεις το μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησης!
- Αχ, τι ωραία....σε ευχαριστώ...
- Στο καλό και να προσέχεις...

Ανακουφισμένος, τεντώθηκε στην πολυθρόνα του ... Τι ωραίο πράγμα να σε αγαπάει το αφεντικό σου ... δεν είχε κανένα παράπονο...ότι μαλακία και να έκανε αυτός ήταν εκεί σα στοργικός πατέρας να τον καλύψει ... Ένιωθε ήδη πολύ καλύτερα ... Κοίταξε έξω, ήταν ακόμα νωρίς…Δεν θα δούλευε άλλο σήμερα. Πήρε τη γραμματέα του και κανόνισε το επόμενο ραντεβού με συμβασιούχο για την Τετάρτη. Έβγαλε το ταγεράκι της γιαγιάς που τον στένευε και ξανάβαλε το καλοραμμένο του κουστούμι. Χαλάρωσε τη γραβάτα του, και είπε στη γυναίκα του να του ετοιμάσει κάτι ελαφρύ για το μεσημέρι. Έβαλε τα χέρια του πίσω από το κεφάλι του, ρεύτηκε δυνατά και πήρε ένα τηλέφωνο στο κυλικείο να ακυρώσει τη σόδα …

Το Παπεί κι ο Θείος...

Σήμερα εντελώς τυχαία, πήγα να πάρω μια τυρόπιτα και το παλικάρι που έχει το μαγαζί σχολίαζε για τις μεταγραφές του Ολυμπιακού...έλεγε ότι ο θείος είναι τόσο άθλιος που θα περιμένει να δει την κλήρωση του Champios League και μετά θα κάνει μεταγραφές...

Τώρα, ο ήλιος με βάραγε, φταίει που κυνηγούσα ανθρώπους να πάρω υπογραφές (στο στρατό λιγότερο έτρεξα γι αυτό), φταίει που είχα να καιρό να κατέβω στο ΠΑ.ΠΕΙ. και άρχισα να σκέφτομαι...

Τελικά ο Κόκκαλης και το ΠΑΠΕΙ δε διαφέρουν...

• Ο Κόκκαλης πριν κάποια χρόνια έκανε τον Ολυμιακό εταιρεία , τονίζοντας το δημοκρατικό και σύγχρονο χαρακτήρα αυτής της κίνησης...
• Το ΠΑΠΕΙ έχει το νόμο πλαίσιο...
• Ο θείος είπε πως οι μέτοχοι θα έχουν λόγο και η φωνή τους θα ακούγεται...
• Το ΠΑ.ΠΕΙ. έχει τις φοιτητικές παρατάξεις ...
• Ο θείος έφτιαξε θέσεις μανατζερ, προπονητή, τεχνικού διευθυντή, σκάουτερ, ωστε ο κάθε ειδικός να είναι στη θέση του και να προσφέρει εξειδικευμένες υπηρεσίες ...
• Το ΠΑ.ΠΕΙ. έχει Πρύτανη, Αντιπρυτάνεις, Επιτροπή Ερευνών, Κέντρο Ερευνών, Φοιτητικό Σύλλογο, Φοιτητικό σύλλογο μεταπτυχιακών κτλ...
• Ο θέιος, όταν έιδε ότι οι ειδικοι δεν του αρέσουν, τους ξήλωσε και πήρε το πράγμα στα χέρια του...
• Στο ΠΑ.ΠΕΙ. περνάμε τα φλέγοντα σε νυκτερινές συνεδριάσεις...και αν οι συμμετέχοντες δε μας αρέσουν, τους αλλάζουμε ...
• Ο θείος είδε οτι ο κόσμος κόντεψε να τον καρυδώσει πέρυσι και πήρε το πρωτάθλημα στα χαρτιά...
• Το ΠΑ.ΠΕΙ. είδε ότι δεν έχει λεφτά αλλά πληρώνει τους συμβασιούχους του ... στα χαρτιά ...
• Ο θείος, που είναι και πρόεδρος, βγήκε και είπε ότι αυτός κάνει κουμάντο και άμα τους αρέσει ...
• Στο ΠΑ.ΠΕΙ. αυτό το λέει ο κάθε πρόεδρος τμήματος ...
• Και τέλος, ο Θείος, περιμένει την κλήρωση για να κάνει μεταγραφές...
• Στο ΠΑ.ΠΕΙ. περιμένουμε τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών για να ανακοινώσουμε τη βαθμολογία ενός μαθήματος ...

Και κάθομαι και σκέφτομαι ... κοιτάς την πιο δημοφιλή ομάδα στην Ελλάδα και ένα απο τα (και καλά) δυναμικά και ανερχόμενα (σαν τη Τζίνα Βαρώνη) ιδρύματα. Κοιτάς το παρόν , το παρελθόν και το μέλλον...

Και μετά απο όλα αυτά, περιμένεις ακόμα να αλλάξει κάτι?

Με το δέοντα,

Δε μας χέζεις ρε Νταλάρα...

Ωρες ώρες αναρωτιέμαι πως κάποιοι άνθρωποι αλλάζουν τόσο πολλοί με τον καιρό...

Κλασικό παράδειγμα...ο Νταλάρας..... έχω μεγαλώσει με τα τραγούδια αυτού του ανθρώπου, έχω τα περισσότερα απο τα CD - δίσκους του, έχω πάει σε συναυλίες, τα έχω σκάσει χοντρά στις παραστάσεις του...αλλά ο άνθρωπος δεν την παλέυει καθόλου πια...

Τον άκουγα προ΄χτές στο ραδιόφωνο , σε συνέντευξη - προώθηση του νέου δίσκου του , αυτού με τις "ουσίες" ....

Αρχίζει να λέει ότι σήμερα δεν έχουμε καλό τραγούδι, γιατί οι συνθέτες πλέον δε γράφουν τραγούδια για τους τραγουδιστές αλλά για τους εαυτούς τους, τραγουδάνε δηλαδή οι ίδιοι τα τραγούδια τους, ενώ μπορεί να μην έχουν καλή φωνή, αρα εκεί οφείλεται η "κατάντια" του ελληνικού τραγουδιού. Δηλαδή εχουμε συνθέτες αλλά δεν δίνουν τραγούδια στους υπέροχους τραγουδιστες που υπάρχουν (άραγε έχει ακούσει τι μπαρούφες έχουν μέσα τα 3 τελευταία CD του?). Δηλαδή δε φταίμε εμείς οι τραγουδιστές, φταίνε οι συνθέτες - τραγουδοποιοί...

10 δευτερόλεπτα μετά η κουβέντα είχε γυρίσει στο ότι δε φταίνε οι συνθέτες, δε φταίνει οι τραγουδοποιοί, αλλά φταίνε οι τραγουδιστέςπου καταφεύγουν στις τηλεοράσεις και στα τηλεπαιχνίδια που βγάζουν τα τσόκαρα και τις μπάρμπι να κάνουν καριέρα. Για να δουλέψουν τα κέντρα και να βγάλουν λεφτά οι ενδιάμεσοι...

Πέρα απο το λογικό του τελευταίου επιχειρήματος, έιναι εντυπωσιακή η κωλοτούμπα. Φταίνε αυτοί που δε φταίνε αλλά που φταίνε, φταίνε τέλος πάντων όλοι εκτός απο εμένα, γιατί κι εγώ τα ίδια κάνω, αλλά κάνω ποιότητα, είμαι ο Νταλάρας και είμαι κεφάλαιο...

Ααααααχ.....το πουκάμισο το θαλασσί, δεν το ξαναφόρεσες εσύ...

Με τον Δέοντα...

Φεύγωωωωωωωω....

Άγχος, στρες, πίεση, τσακωμοί, ασυνενοησία...

Άντε γεια....

Φεύγω....μόνο για δυο μέρες , αλλά φεύγω....

Μετά....

Προφανώς τα κεφάλια και πάλι μέσα....αλλα επιλέγω να λέω πως "Δεν ξέρω και δε με απασχολεί!"...

Με το δέοντα,

Ο Χριστός και ο Δούλος....

Πέμπτη 30/01/2008...

Η εκκλησία τιμά τους 3 Ιεράρχες... και τον Χριστόδουλο που απεδήμησε εις Κύριον...

Ο "Μακαριστός" εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα. Ευκαιρία για όλους τους απόγονους των ένδοξων αρχαίων Ελλήνων, των οπαδών του Λιακόπουλου, τους απανταχού πεινώντες και διψώντες τη δημοσιότητα και την επίδειξη, να ξαναβολτάρουν στη Μητροπόλεως και στην Αθήνα, να στηθούν με τις ώρες στην ουρά, εκφράζοντας την αγάπη και τη λατρεία στο τελευταίο είδωλο της ελληνικής ροκ πραγματικότητας...

Ποιος ήταν όμως ο Χριστόδουλος?

Με μια πολύ αρνητική ματιά, ήταν ένας ιεράρχης που ανακατεύτηκε στα πάντα, τα έκανε όλα μαντάρα, δίχασε, προκάλεσε, συνέβαλε στην έξαψη των εθνικιστικών συναισθημάτων (ξαναθυμηθήκαμε το Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια ) και στη συσπείρωση των Ελλήνων γύρω από ηλίθια θέματα. Τσακώθηκε με την κυβέρνηση για τις ταυτότητες (λες και το Χ.Ο. θα μας κάνει καλούς Χ.Ο.), με τον Πατριάρχη για τις Νέες Χώρες, με τη Λουκά για τον Πάπα, με τον "Αγιο" Ζακύνθου για οτιδήποτε άλλο. Αναγνωρίζοντας την προσπάθεια του να πλησιάσει τους νέους (θεωρώ θετικότατο το "come as you are" στην εκκλησία), στην ουσία όμως δεν εξέφρασε καμία άλλη προοδευτική άποψη.

Στις συνεντεύξεις του, πέραν των καλών προθέσεων δεν κάνει βήμα πίσω απο τις παραδοσιακές δογματικές θέσεις περί προγαμιαίων σχέσεων, ηθικής κτλ - ίσως και να μη μπορούσε βέβαια). Έμπλεξε ελληνισμό και ορθοδοξία, έννοιες εν πολλοίς ασυμβιβαστες, εθνικισμό, μισαλοδοξία και διάλογο, προέβαλλε μια νεοελληνική ταυτότητα με έμβλημα την επιστροφή στο παρελθόν και μάλιστα όχι στο καλύτερο δυνατό παρελθόν.

Εντούτοις, ο άνθρωπος αυτός, έκανε και μερικά σωστά πράγματα ...έδωσε έστω και μερικούς λάθος λόγους για να νιώσουν οι ελληνες ξανά οτι ανήκουν κάπου, μια ψευδαίσθηση πειρούσιου λαού, έστω και αβάσιμη , κάτι που για λίγο τόνωσε τις μάζες. Συνέβαλε στην προβολή της Ορθοδοξίας προς τα έξω, στο σπάσιμο του απομονωτισμού τύπου "Μονής Εσφιγμένου" ...

Ήταν ίσως ο τελευταίος των Ηγετών ... όχι των σωτήρων, αλλά απλά των ανθρώπων που μπορούσαν να μαγεύουν τα πλήθη (βλ. Α. Παπανδρέου, Μελίνα, γέρο Καραμανλή...). Μετά το θάνατό του, φτωχαίνουμε σε είδωλα...

Το πιο σημαντικό όμως από όλα, ήταν οτι ο άνθρωπος αυτός, μπόρεσε να διδάξει με τη στάση του μπροστά στο θάνατο την ταπεινότητα, που μαζί με την αγάπη είναι το Α και το Ω της χριστιανικής πίστης. Ακούγοντας ένα χριστουγεννιάτικο μήνυμα του στην τηλεόραση, ένιωσα κατά περίεργο τρόπο τα λόγια του να με αγγίζουν. Μπροστά στον θάνατο, το φόβο του αγνώστου τα λόγια του είχαν μια γλύκα, μια θέρμη που φαινόταν να πηγάζει απο πραγματική ειλικρίνεια, απο τον άνθρωπο με το απλό ράσο και όχι απο το θρόνο και την επισκοπική μήτρα ...

Εγώ αυτό κρατάω απο αυτόν τον άνθρωπο. Και δεν μπορώ να πω οτι περίμενα κάτι καλύτερο. Είναι καιρός που δεν περιμένω πολλά απο τους άλλους.

Καλή ξεκούραση Χριστόδουλε...έσωσες την παρτίδα, ας ελπίσουμε τώρα πως θα βρεθεί και κάποιος να την κερδίσει ...

με τον δέοντα ...

OFF Telecoms

Απο τον προηγούμενο Μάιο - Ιούνιο είμαι συνδρομητής στην On Telecoms... Με εξυπηρετούσε αφάνταστα το συνολικό της πακέτο (ιντερνετ - τηλέφωνο - τηλεόραση) και επιπλέον βρήκα λογική την τιμή.

Εκτίμησα γενικα απο την αρχή την εξυπηρετικότητα των ανθρώπων, καθώς η σύνδεση έγινε σε λιγότερες απο τις 25 εργάσιμες ημέρες που αρχικά είπαν, όλα ήταν σε γενικές γραμμές καλά.

Μια εκκρεμότητα αφορούσε το γεγονός ότι απο λάθος τους μου χρέωσαν δεύτερη γραμμή (+10 ευρώ) το οποίο μου είπαν οτι θα διορθώσουν...

Αρχές Δεκεμβρίου, άρχισαν τα προβλήματα... έπεφτε η ταχύτητα στο ιντερνετ, θόρυβος στο τηλέφωνο, διακοπές στην τηλεόραση μέσω δικτύου, μέχρι που τελικά η τελευταία κόπηκε τελείως (η οποία ήταν και ο βασικός λόγος να έχω ON καθως στο σπίτι δεν έχω καθόλου καλό σημα απο την κεραία της τηλεόρασης...)

Πήρα τουλάχιστον 7 φορές μέσα σε ένα διάστημα 40 ημερών (έδειξα και κατανόηση για τις γιορτές ως καλός καγαθός μαλάκας)...

Ευγενέστατα ενημέρωσα για το πρόβλημα, όπως και το θέμα της δεύτερης γραμμής και με διαβεβαίωσαν (μετά απο 30 λεπτά , κατα μέσο όρο, στην αναμονή) ότι το τακτοποιούν ... έφταιγαν κάποιες αναβαθμίσεις του δικτύου είπαν... (σε όλους κρατάνε 2 ώρες σε εμένα για κάποιο λόγο κράτησαν 40 μέρες...)

Την προηγούμενη εβδομάδα όμως, η κατάσταση ξέφυγε, δεν είχα ούτε ιντερνετ αλλά ούτε και τηλέφωνο για 2 μέρες...επειδή δουλεύω στο σπίτι μου, αυτό μου έκοψε τα πόδια...Πήρα λοιπόν στην καλή μας On Telecoms και το ανέφερα...

Μου είπαν ότι το τακτοποιούν ... (δηλαδή με έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια... δηλαδή στα αρχ.... τους... )

Την επόμενη μέρα τους ξαναπήρα τηλέφωνο. .. Μετά απο 45 λεπτά αναμονής, έμαθα οτι δεν υπήρχε κανείς διαθέσιμος τεχνικός, δεν μπορούσα να έχω το τηλέφωνο του προϊσταμένου του τεχνικού, ούτε το όνομα του, ούτε καν ποιες ώρες είναι στη δουλειά του...

Επειδή όμως και η μαλακία έχει τα όρια της, τα πήρα στο κρανίο και τους ξέχεσα όπως δεν έχω ξεχέσει κανένα...

Ευγενικά , τους ανακοίνωσα οτι θα διακόψω τη σύνδεση, και ότι αν έχουν κάποιο πρόβλημα και θέλουν και να πλήρώσω και το τέλος αποσύνδεσης, θα τους κάνω μήνυση και θα ζητήσω πίσω τα χρήματα της συνδρομής καθώς και τα διαφυγόντα κέρδη ...

Μου είπαν ότι θα το τακτοποιήσουν...(αυτή τη φορά είχα κρατήσει το όνομα αυτου που με εξυπηρετουσε)...και θα με καλούσαν την άλλη μέρα (Παρασκευή) το πρωί...

Την άλλη μέρα με κάλεσαν στις 6 το απόγευμα. Και ο τεχνικός μου ζήτησε αν είναι εύκολο να με καλέσει ξανά στις 9 το βράδυ γιατί τοτε θα σχόλαγε...(?????) ...
(Τώρα τη σύνδεση ήθελε να φτιάξουμε, να μου κάνει ανήθικες προτάσεις ήθελε δεν ξέρω...)Φυσικά του είπα οτι μου έχουν κλείσει το σπίτι , δε θα μου κλείσουν και την ΄Παρασκευή το βραδυ... και τους ειπα να με πάρουν την άλλη μέρα στο κινητό μου...

Το σάββατο πλέον με πήραν τηλέφωνο (στο σταθερό και όχι στο κινητό, αλλά τι να πεις τωρα) ... Η επίλυση του προβλήματος χρειάστηκε περίπου 5 λεπτά και έγινε εξολοκλήρου απο την On - φαίνεται ότι κάποιος είχε βάλει την ταχύτητα μου στο πολύ χαμηλό (πιο ψηλά του χάλαγε το φενγκ σούι)...

Απο τότε με ξαναπηραν άλλες 3 φορές να μου πούνε ότι τους έχω καλέσει για να λύσουν το πρόβλημα. Και μου έχουν στείλει 4 emails να μου πούνε ότι το πρόβλημα που καταχωρήθηκε εκείνη την ημέρα, λύθηκε την ίδια μέρα...μας δουλεύουν κανονικά δηλαδή....

40 μέρες που περίμενα και μίλαγα με τον κάθε παπάρα δεν μετράνε...αυτό είμαι θράσος... και μετά σου λένε οτι μαγνητοφωνούν και τις συνομιλίες...γραμμένους κανονικά μας έχουν....Αμα δεν τους βρίσεις δε γίνεται τιποτα ...

Κάποτε έφταιγε το Δημόσιο...τώρα τι φταίει??? Ο ΟΤΕ???

Με τον δέοντα ...


Υ.Γ. Το πρόβλημα με την έξτρα χρέωση των 10 ευρώ δεν έχει ακόμα επιλυθεί...σε άλλες 40 μέρες ίσως....