Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

Ο Μπιν Λάντεν και ο Καρνεισον...

Μετά από πολύ καιρό πάλι στις επάλξεις του blog ...

Χαζεύοντας στις ειδήσεις αυτές τις μέρες (γιατί δεν έχω χρόνο ή διάθεση για κάτι καλύτερο απο χάζεμα) παρατηρούσα με πολύ προβληματισμό τα τελέυταία τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ινδία ...

Κάποτε βλέπαμε ταινίες του Χόλυγουντ για τις τρομοκρατικές οργανώσεις, που είχαν κάποιο σκοτεινό, παγκόσμιο κέντρο, που πήγαζαν απο τη μανία ενός ανθρώπου να "καταστρέψει" τον "ελεύθερο κόσμο", για προσωπικούς, θρησκευτικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς, ένα σωρό τέλος πάντων λόγους...Και λέγαμε τότε όλοι για αμερικανιές, για εφέ, καράτε και ξύλο, για τον καλό πρωταγωνιστή που τις τρώει αλλά μετά δραπετεύει και τους δέρνει όλους, και που σαν τον Καρνέισον σώζει την κοπέλα και τον κόσμο μας...

Και ρε γαμώτο, τελικά δεν είναι να πεις πως αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες...

Ξεκινώντας απο την 11η Σεπτεμβρίου, θα μπορούσε κανείς να δει ένα σχέδιο σε όλα αυτά που συμβαίνουν. Πρώτα χτυπήθηκε η καρδιά - και ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας , οι ΗΠΑ ... και εντελώς (;) συμπτωματικα, το World Trade Centre... Η παγκόσμια άνθηση μετατράπηκε σε κρίση. Κρίση ρευστού, κρίση εμπιστοσύνης, κρίση στις μεταφορές, κρίση στο εμπόριο, κρίση, με πιάνει κρίση, εγώ δεν είμαι αντικείμενο για χρήση ...Η κρίση μεταφέρεται στην Ευρώπη, που σταδιακά μπαίνει και αυτή σε μια περίοδο καθίζησης...

Ολοι μαζί λοιπόν, του G.W. Bush προεξάρχοντος, μπαίνουμε στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας, βλέπουμε ανθρώπους να τινάζονται στον αέρα, σαδιστές ανθρωποφύλακες, Γκουαντάναμο, παράπλευρες απώλειες, τον Σαντάμ στην κρεμάλα, τον φανατισμό των πολέμιων της τρομοκρατίας, και τον πόνο αλλά και τον συνακόλουθο φανατισμό όσων δε φταίνε, αλλά χάνουν τα πάντα...

Και μετά η κρίση μεταφέρεται στις αναδυόμενες δυνάμεις, με πρώτη την Ινδία. Μια περιοχή με τράστια οικονομική δυναμική, που μαζί με την Κίνα θα μπορούσε νατονώσει την παγκόσμια (και ελέω πρόσφατης χρημ/κης ύφεσης) οικονομία και να ανακουφίσει τη Δύση.... Είναι όμως και μια περιοχή με τεράστια προβλήματα, πείνα, θρησκευτικές διαμάχες, πρόσφορο έδαφος για κάθε είδους φανατισμό...

Είναι τυχαίο αυτό το χτύπημα? Δεν είμαι συνομωσιολόγος, αλλά όλα φαίνονται να ακολουθούν μια λογική σειρά ... Η δυστυχία και ο φανατσιμός, η αποξένωση και η απελπισία που δημιουργείται δεν οδηγούν σε ακραίες σκέψεις και λύσεις? Η αναρχία και η έλλειψη εναλλακτικών, η αποτυχία των δυνάμεων της αγοράς όχι μόνο να φέρουν την ευδαιμονία αλλά απλά και μόνο την επιβίωση δεν κάνουν τους ανθρώπους (πρώτα τους αδαείς - απαίδευτους - αμόρφωτους, αλλά και στη συνέχεια όλους τους υπόλοιπους) να χάνουν την εμπιστοσύνη τους, την καλή πίστη και να αποζητούν τον ένα, την αυθεντία, τη μοναδική λύση που θα τους δώσει την ελπίδα?

Ιστορικά αυτό δεν ήταν η πηγή του θρησκευτικου φονταμενταλισμού? Σφάξε ή σφάξου σήμερα, και θα έχεις -αιώνια γαλήνη, νιρβάνα, πιλάφια, ουρί, μπάφους... στη ζωή μετά ...

Και φυσικά κάποιοι ταυτόχρονα πλουτίζουν, ενώ η ανθρωπότητα φλερτάρει διακριτικά το μεσαίωνα ...και το Καρνέισον, έχει σταματήσει να πουλιέται ...

Με τον δέοντα ...

1 σχόλιο:

Charoulita είπε...

Ποιός θα μπορούσε πραγματικά να αποκλείσει ότι μπορεί και να ζούμε το δικό μας Truman Show;;