Μέσα σε όλα τα παράλογα των καιρών, εν αναμονή των εκκαθαριστικών, της χρεωκοπίας που όλο είναι να 'ρθει κι όλο προσπερνάει, παρασύροντας μαζί της τα πάντα ... ζούμε και μέρες αγωνιστικής δράσης ... όχι στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (άλλο ανέκδοτο) αλλά στο Πανεπιστήμιο ...
Υπάρχουν δεκάδες λόγοι για να βγουν οι φοιτητές στο δρόμο ... πάντα υπήρχαν ... για τις υποδομές, για τα απαράδεκτα ενίοτε συγγράμματα, για την απουσία οποιασδήποτε υποστήριξης (οικονομικής, ακαδημαϊκής), για την αδιαφορία ορισμένων μελών ΔΕΠ, για την ανικανότητα μέρους του διοικητικού προσωπικού, για τα αλλοπρόσαλλα προγράμματα σπουδών ... Υποτίθεται, πως για να αντιμετωπίζονται τέτοιες καταστάσεις, οι φοιτητές εκλέγουν εκπροσώπους στα διοικητικά όργανα των τμημάτων και των ιδρυμάτων ...
Όποιος έχει μπει έστω και μια φορά σε συνέλευση (τμήματος, όχι φοιτητική) ξέρει ότι καμία απόφαση δεν παίρνεται εντός αυτής, τα πάντα είναι φτιαγμένα από πριν ... και πέραν των επαναστατικών διακηρύξεων προθέσεων και ευχολογίων (το εθνικό μας σπορ) από την πλευρά καθηγητών και εκπροσώπων φοιτητών, δε συμβαίνει τίποτα άλλο.
Ο νέος νόμος έχει πολλά κενά ... κενά που αν δεν διευκρινισθούν σύντομα θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα. Δεν είναι όμως μέσο αντιπαράθεσης σε αυτό η κατάληψη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποια παιδάκια (και εξαιρώ σε αυτήν την περίπτωση την ΠΚΣ, γιατί αυτοί τουλάχιστον έχουν μια σταθερή πολιτική άποψη, την οποία δε συμμερίζομαι αλλά εκτιμώ) που έχουν τον πισινό τους καλυμμένο, παίρνουν στο λαιμό όλους εκείνους που απλά δε συμφωνούν όχι μόνο στους λόγους αλλά και στα μέσα διαμαρτυρίας προς το υπουργείο.
Πάνω από όλα , δε μπορώ να καταλάβω πως τα παιδιά τα οποία είναι το μέλλον της χώρας, αυτά τα παιδιά που είναι 2 φορές πιο έξυπνα από εμένα και με πολύ περισσότερες γνώσεις, πως αυτά τα παιδιά διεκδικούν με τόσο χαζό τρόπο, αυτό που τελικά διεκδικούν. Γιατί το να κλείνεις το Πανεπιστήμιο και να εκβιάζεις με κατάληψη στους (αυθαίρετες ή μη) επιταγές του υπουργείου είναι σα να απαντάς σε εκείνον που σου λέει "τα λεφτά σου ή τη ζωή σου", " αν με πειράξεις θα αυτοκτονήσω" ... Σε κάθε περίπτωση εσύ θα είσαι νεκρός, το κρίμα θα είναι στα δικά σου χέρια (άσε που θα σε καταδικάζει και η εκκλησία μη χέσω) , και αυτός απλά θα προχωρήσει στο επόμενο θύμα ...
Με το δέοντα ...
Υπάρχουν δεκάδες λόγοι για να βγουν οι φοιτητές στο δρόμο ... πάντα υπήρχαν ... για τις υποδομές, για τα απαράδεκτα ενίοτε συγγράμματα, για την απουσία οποιασδήποτε υποστήριξης (οικονομικής, ακαδημαϊκής), για την αδιαφορία ορισμένων μελών ΔΕΠ, για την ανικανότητα μέρους του διοικητικού προσωπικού, για τα αλλοπρόσαλλα προγράμματα σπουδών ... Υποτίθεται, πως για να αντιμετωπίζονται τέτοιες καταστάσεις, οι φοιτητές εκλέγουν εκπροσώπους στα διοικητικά όργανα των τμημάτων και των ιδρυμάτων ...
Όποιος έχει μπει έστω και μια φορά σε συνέλευση (τμήματος, όχι φοιτητική) ξέρει ότι καμία απόφαση δεν παίρνεται εντός αυτής, τα πάντα είναι φτιαγμένα από πριν ... και πέραν των επαναστατικών διακηρύξεων προθέσεων και ευχολογίων (το εθνικό μας σπορ) από την πλευρά καθηγητών και εκπροσώπων φοιτητών, δε συμβαίνει τίποτα άλλο.
Ο νέος νόμος έχει πολλά κενά ... κενά που αν δεν διευκρινισθούν σύντομα θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα. Δεν είναι όμως μέσο αντιπαράθεσης σε αυτό η κατάληψη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποια παιδάκια (και εξαιρώ σε αυτήν την περίπτωση την ΠΚΣ, γιατί αυτοί τουλάχιστον έχουν μια σταθερή πολιτική άποψη, την οποία δε συμμερίζομαι αλλά εκτιμώ) που έχουν τον πισινό τους καλυμμένο, παίρνουν στο λαιμό όλους εκείνους που απλά δε συμφωνούν όχι μόνο στους λόγους αλλά και στα μέσα διαμαρτυρίας προς το υπουργείο.
Πάνω από όλα , δε μπορώ να καταλάβω πως τα παιδιά τα οποία είναι το μέλλον της χώρας, αυτά τα παιδιά που είναι 2 φορές πιο έξυπνα από εμένα και με πολύ περισσότερες γνώσεις, πως αυτά τα παιδιά διεκδικούν με τόσο χαζό τρόπο, αυτό που τελικά διεκδικούν. Γιατί το να κλείνεις το Πανεπιστήμιο και να εκβιάζεις με κατάληψη στους (αυθαίρετες ή μη) επιταγές του υπουργείου είναι σα να απαντάς σε εκείνον που σου λέει "τα λεφτά σου ή τη ζωή σου", " αν με πειράξεις θα αυτοκτονήσω" ... Σε κάθε περίπτωση εσύ θα είσαι νεκρός, το κρίμα θα είναι στα δικά σου χέρια (άσε που θα σε καταδικάζει και η εκκλησία μη χέσω) , και αυτός απλά θα προχωρήσει στο επόμενο θύμα ...
Με το δέοντα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου