Λέγονται πολλά για την ανάγκη μείωσης του Δημόσιου Τομέα ... ένας τομέας προϊόν της μεταπολιτευτικής πραγματικότητας (με έξαρση την περίοδο της "αλλαγής") που έκανε ένα λαό να ονειρεύεται να βολευτεί και να κωλοβαράει (φυσικά με εξαιρέσεις) ... αυτή η πληγή της μονιμότητας, της συνταγματικά κατοχυρωμένης αυτής βλακείας (ο νόμος περι ευθύνης υπουργών είναι ο μόνος αηδιαστικότερος πιθανότατα)και της πλήρους απουσίας αξιολόγησης, έπρεπε από καιρό να γιατρευτεί ... και ακούμε σήμερα το πως ...
Θα απολυθούν (ή θα γίνουν έφεδροι, όπως και να 'χει γυρνάμε στο "απολελέ και τρελελέ") όσοι προσελήφθησαν με καθεστώς σύμβασης ορισμένου χρόνου, και όχι οι μόνιμοι (αυτούς είπαμε, τους προστατεύει η κληρονομιά του Μακρυγιάννη, το Σύνταγμα). Το ότι αυτοί τουλάχιστον μπήκαν μέσω ΑΣΕΠ (όχι εντελώς αδιάβλητο, αλλά τουλάχιστον είναι ένα σημαντικό φίλτρο), το οτι πιθανότατα αυτοί έχουν περισσότερα προσόντα (όπως κάθε γενιά έχει περισσότερα από την προηγούμενη) δε μας νοιάζει ... το ότι οι παλαιότεροι, τουλάχιστον μια δεκαετία πίσω ήταν οι μισοί ταγάρια, δε μας πειράζει, είπαμε, αυτούς τους προστατεύει το σύνταγμα ...
Και μια ιδέα της Σοφίας, οκ, καλή η εφεδρεία ... αλλά από τη στιγμή που τους πληρώνεις (ότι τους πληρώνεις) για να κάθονται, γιατί δεν τους διαθέτεις σε τομείς του δημοσίου (ευρύτερου ή στενού) που κόπτονται περί λειψανδρίας; Έτσι η εφεδρεία δεν είναι ελεημοσύνη, ή απολογιτική αποζημίωση απόλυσης σε δόσεις, τουλάχιστον θα παράγουν κάτι προς όφελος του συνόλου ... Αλλά και εκεί, κάποιος συνδικαλιστής, αγανακτισμένος πολίτης, καφρο-αριστερός/δεξιός/κτλ θα βρεθεί να αντιδράσει ...
Ο καθένας λέει τη μαλακία του, χωρίς να κάτσει να σκεφτεί πιο πριν. Φυσικά, την ελεύθερία του λόγου την προστατεύει το Σύνταγμα ...
Εμένα, εσένα, και όλους τους υπόλοιπους που προσπαθούν να σκέφτονται ψύχραιμα μέσα στον πανικό, ποιός θα τους προστατέψει;
Με τον δέοντα,
1 σχόλιο:
Αγαπητέ κώνωπα την καλημέρα μου
Από την άλλη βέβαια (και για να μην είμαστε άδικοι) υπάρχει και το κριτήριο της χρησιμότητας και προσφοράς στην υπηρεσία το οποίο θα χρησιμοποιήσουν για τις κρίσεις τους τρίτοι, ανεξάρτητοι αξιολογητές που αν και θα είναι τοποθετημένοι και (καλο)πληρωμένοι από την Κυβέρνηση, για έναν ανεξήγητο λόγο θα σφύζουν από αντικειμενικότητα και ως άλλοι Σύντροφοι του Οδυσσέα (το Σύντροφοι γράφεται με κεφαλαίο γιατί ανεξαρτήτως κυβερνώντος κόμματος είμαστε Σοσιαλιστική χώρα) θα τραβάνε το κουπί τους έχοντας κλειστά τα αφτιά στις παρακλήσεις των Σειρήνων που τους ζητάνε επίμονα (και με πειστικά επιχειρήματα) να καβατζώσουν τον γνωστό τους (ή και άγνωστό τους) με τον οποίο κάποτε κουνούσαν δίπλα δίπλα το ίδιο πράσινο η μπλε σημαιάκι.
Εσύ βέβαια σωστά επικεντρώνεις τον προβληματισμό σου στο θέμα "Παλιοί (προ ΑΣΕΠ) vs. Nέοι (ΑΣΕΠ)" καθώς δημιουργεί τις στρεβλώσεις που αναφέρεις όχι ως μια απλή (;) συστημική αδυναμία αλλά με θεσμικό τρόπο.
Τώρα βέβαια για ποια συστημική αδυναμία μιλάμε όταν ολόκληρη η Δημόσια Διοίκηση και η πλειονότητα των δομών εξουσίας στη χώρα (δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα) αποτελούν λιγότερο Συστήματα που παρουσιάζουν κάποια bugs, και περισσότερο το ακριβώς αντίθετο. Τεράστιους παρασιτικούς οργανσιμούς που εμπεριέχουν κάποιους υγιείς θύλακες. Γι' αυτό και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, γιατί ταΐζαμε το άλογο ενώ το κάρο το τραβούσαν οι αλογόμυγες.
Δημοσίευση σχολίου